امام علی علیه السلام در نامه 53 کتاب شریف نهج البلاغه توصیه های گرانقدر و ارزشمندی را به یار وفادار خدد مالک اشتر ابراز می دارد.امام در این نامه که گویی نه فقط به مالک اشتر بلکه برای تمام انسانهایی که به دنبال سعادت هستند و در این جهان گمشده ای با نام آرامش دارند، راه رستگاری را نشان می دهد.امیرالمومنین علی علیه السلام در بخش اول این نامه در مورد اطاعت از معبود به پسر اشتر می فرماید:

تو را به ترس از خدا و برگزيدن طاعت او بر ديگر كارها و پيروى از هر چه در كتاب خود بدان فرمان داده ،سفارش می کنم. از واجبات و سنتهايى كه كس به سعادت نرسد مگر به پيروى از آنها ، و به شقاوت نيفتد ، مگر به انكار آنها و ضايع گذاشتن آنها .

امام در ادامه می فرماید: بايد كه خداى سبحان را يارى نمايی به دل و دست و زبان خود ، كه خداى بزرگ ، يارى كردن هر كس را كه ياريش كند و عزيز داشتن هر كس را كه عزيزش دارد بر عهده گرفته است .

امام که مالک را به سمت سرزمین مصر به عنوان فرماندار خود فرستاد در ادامه می افزاید:تو را فرمان مى دهم كه زمام نفس خويش در برابر شهوتها به دست گيری و از سركشيهایش باز داری ، زيرا نفس همواره به بدى فرمان دهد ، مگر آنكه خداوند رحمت آورد .
 
امام علی علیه السلام در ادامه می فرماید:اى مالك ، بدان كه تو را به بلادى فرستاده ام كه پيش از تو دولتها ديده ، برخى دادگر و برخى ستمگر .مردم در كارهاى تو به همان چشم مى نگرند كه تو در كارهاى واليان پيش از خود مى  نگرى و درباره تو همان گويند كه تو درباره آنها مى  گويى و نيكوكاران را از آنچه خداوند درباره آنها بر زبان مردم جارى ساخته ، توان شناخت .بايد بهترين اندوخته ها در نزد تو ، اندوخته كار نيك باشد . پس زمام هواهاى نفس خويش فروگير و بر نفس خود ، در آنچه براى او روا نيست ، بخل بورز كه بخل ورزيدن بر نفس ، انصاف دادن است در آنچه دوست دارد يا ناخوش مى  شمارد .

سجده بهترین و نزدیکترین حالتی است که بنده به پروردگارش نزدیک می‌شود.

در این گزارش به دعا‌هایی اشاره می‌شود که جزو بهترین دعا‌های در سجده و در پایان نماز است.

در سجده، خواندن این دعاها سفارش می‌شود:

* «یا لطیف ارحم عبدک ضعیف، یا جلیل ارحم عبدک الذلیل»؛

* «یا ولی العافیه، اسئلک العافیه، عافیه الدّین و الدنیا و الاخره، بجاهِ محمّـد و عترته الطاهره صلواتک علیه اجمعین»؛

* «اللهم انی اسئلک الراحه عند الموت و المغفره بعد الموت و العفو عند الحساب».

* «یا من له الدنیا و الاخره ارحم من لیس له الدنیا و الاخره»؛

* «رب اغفر و ارحم و تجاوز عما تعلم انک الاعزّ الاجلّ الاکرم»؛

* «یا خیر المسوولین و یا خیر المعطین، الرزقنی و ارزق عیالی من فضلک فاِّنک ذوالفضل العظیم».

آیا فلسفه و حکمت آزمون و امتحان همیشه آن است که بخواهیم نتیجه آن را ملاحظه کنیم؟

آیا نمی‌توان اهداف بلندتر وبالاتری برای برگزاری یک آزمون وامتحان تصور کرد؟

ما معتقدیم خداوند علم مطلق دارد و برای آنکه از سرنوشت امتحان آگاه شود لازم نیست امتحانی برگزار کند تا به نتیجه آن آزمون و امتحان اطلاع پیدا کند، اما آیا می‌توان گفت حال که نتیجه آزمایش از اول معلوم است چرا باید آزمایش و امتحان کرد و چرا دنیا را سرای آزمون خوانده‏اند؟

به نظر ما این طور نیست. بلکه گاهی پیدا شدن صحنه آزمایش و امتحان و سربلند بیرون آمدن و موفقیت امتحان دهندگان، به خودی خود امری مطلوب و زیبا است. اگر خداوند، قادر مطلق، عالم مطلق و فضل او بی نهایت است ،باید زیباترین و کامل‏ترین جهان را خلق کند . زیباترین وجود و کامل‌ترین جهان، دنیایی است که موجودی با اختیار خود در عرصه‏ های سخت امتحان در حالی که عشق به خدای نادیده می‏ ورزد (برخلاف ملائکه که شرایط دیگر دارند) صحنه ‏های زیبایی از عشق به معشوق را خلق کند.

این نکته همان است که فلاسفه از آن به نظام احسن تعبیر می‏‌کنند. همچنین نکته مهم‌تر در پاسخ به سؤال آن است که گاهی امتحان و آزمون نه برای پی بردن به نتیجه آزمایش بلکه برای به کمال رسیدن امتحان دهنده انجام می‌پذیرد.

اصلاً فلسفه و حکمت امتحان آن است که شخص در ضمن آزمون، کامل‌تر شود (نظیر آزمون‌هایی که برخی مؤسسات قبل از برگزاری کنکور دارند). اگر دقت کنید این نکته با نکته قبلی کاملاً قابل جمع است.

کمال و ماهیت انسان به گونه‌ای است که در سایه آزمون‌های جهان هستی و سختی‌ها، مشکلات و حوادثی که برای او اتفاق می‌افتد و چگونگی برخوردش با این حوادث و آزمون‌ها، استعدادهای بالقوه‌اش به صورت بالفعل درآمده، راه سعادت و شقاوت خود را تعیین می‌نماید. در اصل صحنه زندگی چیزی جزو آزمون و آزمایش نیست.

در واقع اگر چه خداوند به احوال تمامی انسان‏ها آگاه است، حتّی قبل از خلقت بر آینده آدمی علم کامل دارد، ولی فرجام بهشت یا دوزخ برای انسان از مقوله “شدنی” هاست ؛یعنی باید به دنیا بیاییم تا بهشتی یا جهنمی “بشویم” و ظرف وجود ما با حضور در دنیا و طی مراحل علمی و عملی آن و گذر از فراز و نشیب‌هایش شکل می‌گیرد. بنابراین تا به دنیا نیاییم پاداش و کیفر معنا پیدا نمی‌کند.

حضرت علی علیه السلام ) می‌فرماید:

«اگر چه خداوند به روحیات بندگانش از خودشان آگاه‌تر است، ولی آنها را امتحان می‌کند تا کارهای خوب و بد (که معیار پاداش و کیفر است) از آنها ظاهر گردد». به این معنا که صفات درونی انسان به تنهایی نمی‌تواند معیاری برای ثواب و عذاب گردد، مگر آن زمانی که بروز وظهور خارجی یافته، در میان اعمال انسان خودنمایی کند. خداوند بندگان را می‌آزماید تا آن چه در درون دارند، در عمل آشکار کنند؛ استعدادها را از قوه به فعل برسانند و مستحق پاداش و کیفر گردند.

قرآن کریم می‌فرماید: «آیا مردم گمان کردند به صرف این که بگویند: ایمان آوردیم، رها می‌شوند و آزمایش نمی‌شوند؟ به یقین کسانی را که بیش از اینان بودند آزمودیم تا خداوند آنان را که راست گفته‌اند معلوم کند و دروغگویان را نیز معلوم دارد.»

در واقع آزمون الهی ، چیزی جز سنت‌ها و قوانین حاکم بر زندگی انسان‌ها نیست که نام آن آزمون گذاشته شده است.

باشگاه خبرنگاران

اگر به اوصاف الهی توجه کنیم و به صفات پروردگار ایمان بیاوریم و بدانیم خداوند بخشنده و مهربان است، در می‌یابیم که اگر خواسته‌های انسان بر آورده نمی شود، دلیلش بخل نیست.

 

خداوند با توجه به کمال و سعادت و مصلحت انسان خواسته‌های او را اجابت می کند. در دعای افتتاح می خوانیم: «اگر حاجتم را دیر برآوردی، از سر نادانی بر تو تندی کردم،‌ در صورتی که تأخیر در اجابت حاجتم برایم بهتر بوده است؛ زیرا تو به امور آگاهی».

شیطان در یکی از مواردی که انسان را وسوسه می‌کند، تأخیر استجابت دعا است. از این راه انسان را مأیوس می‌کند تا به خدا بدبین شود. ائمه اطهار علیهم السلام به این نکته توجه داشته و همگان را از افتادن به دام بدبینی و سوء ظن به خدا برحذر داشته اند.  
 
امیرمؤمنان علیه السلام می فرماید: «دیر اجابت نمودن خدا، ‌تو را ناامید نکند که همانا بخشش،‌ بسته به مقدار درخواست است و چه بسا در اجابت دعای تو تأخیر رخ دهد تا درخواست تو طولانی‌تر گردد و بخشش او کامل‌تر شود. چه بسا چیزی را خواسته‌ای و تو را نداده و بهتر از آن را در این دنیا یا آن دنیا داده و یا بهتر آن بوده که آن را از تو باز دارد. چه بسا چیزی را طلب نمودی که اگر به تو می داد،‌ تباهی دین و دنیای خود را در آن می‌دیدی» (1)
 
پس تأخیر در استجابت دعا، نشان کم لطفی و کم محبتی خدا نیست؛ بلکه گاهی بر عکس، هرچه بیشتر تأخیر شود، دلیل بر بیشتر دوست داشتن خداست.

ادامه »

 

 

سردار قاسم سلیمانی شامگاه شنبه ۱۴ اسفندماه در گردهمایی مداحان کرمان اظهار کرد: مداحی، اساس غلیان احساسات شیعه است و در واقع اشعار و متونی که مداحان می‌خوانند، از دل و زبان تک‌تک محبان اهل بیت (ع) است.

 

وی افزود: شاید از همه کارهایی که در اسلام اعم از تفسیر، منبر و … انجام می‌شود، یکی از مردمی‌ترین، وسیع‌ترین و فراگیرترین کانون‌ها، کانون‌های مداحی است.

ادامه »

متن سخنرانی حجت الاسلام سید رضا عمادی را می خوانید:

از آنچه رزق شماست انفاق کنید/روغن ریخته را نذرامامزاده نکن!

قرآن داستان هابیل و قابیل را بیان فرموده، هابیل دامدار و قابیل کشاورز بود. قرار شد هر کدام چیزی بیاورند برای قربانی که خدا بپذیرد. از آسمان آتشی نازل بشود و قربانی را بسوزاند یعنی نه اینکه ذبح شود بلکه سوزانده شود. هابیل گشت و گوسقند چاق و به دردبخوری پیدا کرد. قابیل گشت و گندم های پوک را جمع کرد چون به نظرش در نهایت سوزانده می شد. معلوم می شود اگر می خواهی در راه خدا چیزی بدهی باید این طرف را هم نگاه کنی یعنی طوری بخشش کنی که گویا قرار است خودت استفاده کنی، خداوند فرموده: وَمِمّا رَزَقناهُم يُنفِقونَ¹؛ آنچه به تو رزق کردیم انفاق کنیم؛ یعنی آنچه می توانی بخوری و بپوشی انفاق کن و ببین شأن فردی و خانوادگی ات چقدر است همان را انفاق کن. روغن ریخته را نذرامامزاده نکن! حتی معلوم است که قرآن مازاد را هم نگفته یعنی انفاق حقیقی مازاد و زیادی اموال ما نیست ولو مانده باشد و به درد ما نخورد بلکه آن چیزی است که استفاده می کنیم ورزق ما هست.

ادامه »

شالوده ی اسلام محبت اهل بیت(ع) است
امام  صادق عليه السلام مي فرمايند: لِکُلِّ شَي‏ءٍ أساسٌ وأساسُ الإسلامِ حُبُّنا أهلَ البَيتِ ¹ هر چيزى را شالوده‏ اى است و شالوده اسلام ، دوستدارى ما اهل بيت‏ است. 

خداي متعال در هيچ سينه اي دو قلب قرار نداده است. قلب به معني محل ادراک و عاطفه انسان است که يا جاي خدا است و يا جاي شيطان. قلب دائما در حال دريافت پيام از طرف خدا، ملائک و معنويت بوده و یا بالعکس شيطان در حال فرستادن پيام هايي براي تسخير دل انسان ها است. هر چه قدر شيطان نفوذ کند خدا فراموش مي شود و بالعکس. قلب انسان جاي يکي از اين دو است و هر دو باهم یکجا نمی شوند. خداوند مي فرمايد: حرام است بر کسي طعم ايمان را بچشد در حالي که طعم دنيا در کامش باشد. اگر طعم ايمان را بخواهد بچشد بايد طعم دنيا از دهانش بيرون رود. انسان فکر مي کند مي تواند هم به دنيا و هم به اهل بيت علاقه مند باشد. اين به این معني نيست که دنيا و آخرت از هم جدا هستند. عده اي در زمان پيامبر اکرم صل الله عليه و آله براي زندگي به غار رفتند وقتي پيامبر شنيدند نزد انها رفته و پرسيدند: من که هستم؟ گفتند: پيامبر ما هستيد.

ادامه »

حجت الاسلام والمسلمین غرویان، در هفتمین جلسه درس «فقه اصلاح ژنتیک» (فقه تراریختگی) به بررسی “کیفیت ورود فقه امنیت غذائی در بحث محصولات تراریخته” پرداخت.

خلاصه جلسه قبل

در بحث بررسی فقهی علم بیوتکنولوژی و اصلاح ژنتیک به موضوع تطور این علم و بیان تاریخچه آن رسیدیم. در جلسه قبل ارتباط این بحث با قاعده «لاضرر و لاضرار فی الإسلام» بیان شد و همچنین گفته شد؛ مباحث تراریخته از بابتدای پیدایش یک ارتباطی با بحث ضرر داشتند و بحث ضرر داشتن آن به بدن مطرح بوده است؛ لذا با تبیین مفاد قاعده لاضرر، ارتباط این قاعده با مبحث محصولات تراریخته از منظر فقهی پرداخته شد.

ادامه »

ادامه »