خداي متعال در هيچ سينه اي دو قلب قرار نداده است. قلب به معني محل ادراک و عاطفه انسان است که يا جاي خدا است و يا جاي شيطان. قلب دائما در حال دريافت پيام از طرف خدا، ملائک و معنويت بوده و یا بالعکس شيطان در حال فرستادن پيام هايي براي تسخير دل انسان ها است. هر چه قدر شيطان نفوذ کند خدا فراموش مي شود و بالعکس. قلب انسان جاي يکي از اين دو است و هر دو باهم یکجا نمی شوند. خداوند مي فرمايد: حرام است بر کسي طعم ايمان را بچشد در حالي که طعم دنيا در کامش باشد. اگر طعم ايمان را بخواهد بچشد بايد طعم دنيا از دهانش بيرون رود. انسان فکر مي کند مي تواند هم به دنيا و هم به اهل بيت علاقه مند باشد. اين به این معني نيست که دنيا و آخرت از هم جدا هستند. عده اي در زمان پيامبر اکرم صل الله عليه و آله براي زندگي به غار رفتند وقتي پيامبر شنيدند نزد انها رفته و پرسيدند: من که هستم؟ گفتند: پيامبر ما هستيد.