اما دعاهاى اين سجده بسيار است و آسانترين آنها اين چند مورد است.
اول: به سند معتبر از حضرت رضا عليه السّلام روايت شده: اگر ميخواهى صد مرتبه شكرا شكرا بگو و اگر مى خواهى صدر مرتبه عفوا عفوا.
در «عيون اخبار الرضا» از رجاء بن ابى الضّحاك روايت كرده كه حضرت رضا عليه السّلام در راه خراسان، هرگاه از تعقيب نماز ظهر فارغ ميشدند صد مرتبه در سجده ميگفتند شكرا للّه و چون از تعقيب نماز عصر فارغ ميشدند، صد مرتبه مى گفتند حمدا للّه دوم: شيخ كلينى به سند معتبر از حضرت صادق عليه السّلام روايت كرده: نزديكترين احوال بنده به خداى تعالى هنگامىاست كه در سجده باشد و خداى خود را بخواند.
چون به سجده روى بگو:

يا رَبَّ الاَْرْبابِ وَيا مَلِكَ الْمُلُوكِ وَيا سَيِّدَ السّاداتِ وَيا جَبّارَ الْجَبابِرَةِ وَيا اِلهَ الاْلِهَةِ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ

اى پروردگار پرورندگان، و اى پادشاه پادشاهان، و اى سرور سروران، و اى جبّار جبّاران، و اى معبود معبودان، درود فرست بر محمّد و خاندان محمّد

سپس حاجت خود را بخواه.
آنگاه بگو:

فَاِنّى عَبْدُكَ ناصِيَتى فى قَبْضَتِكَ

من بنده توام، اختيارم در دست قدرت توست.

 بعد هر دعايى را كه خواهى بكن، كه خدا بخشنده است، و برآوردن هيچ حاجتى براى او دشوار نيست.
سوم: كلينى به سند موثّق از حضرت صادق عليه السّلام روايت كرده: پدرم را شبى در مسجد به حال سجده ديدم، شنيدم مى گريست و اين دعا را مى خواند:

سُبْحانَكَ اَللّهُمَّ اَنْتَ رِبّى حَقّاً حَقّاً سَجَدْتُ لَكَ يا رَبِّ تَعَبُّداً وَرِقّاً اَللّهُمَّ اِنَّ عَمَلى ضَعيفٌ فَضاعِفْهُ لى اَللّهُمَّ قِنى عَذابَكَ يَوْمَ تَبْعَثُ عِبادَكَ وَتُبْ عَلَىَّ اِنَّكَ اَنْتَ التَّوّابُ الرَّحيمُ

ادامه مطلب :

منزّهى تو، خدايا تو پروردگار منى، به راستى از روى بندگى و بردگى براى تو سجده كردم، اى پروردگارم خدايا، به درستى كه عمل من كم است بر آن بيفزاى، خدايا مرا از عذابت نگاه دار، روزى كه بندگانت را برانگيزى و توبه ام را بپذير زيرا تو پذيرنده توبه و مهربانى.

چهارم: كلينى به سند معتبر روايت كرده: حضرت موسى بن جعفر عليه السّلام اين دعا را در سجده مى خواند:

اَعُوذُ بِكَ مِنْ نارٍ حَرُّها لا يُطْفى وَاَعُوذُ بِكَ مِنْ نارٍ جَديدُها لا يَبْلى وَاَعُوذُ بِكَ مِنْ نارٍ عَطْشانُها لا يُرْوى وَاَعُوذُ بِكَ مِنْ نارٍ مَسْلُوبُها لا يُكْسى

به تو پناه مى آورم از آتشى كه گرمايش فرو نمى نشيند، و به تو پناه مى آورم از آتشى كه تازه اش كهنه نمى گردد، و به تو پناه مى آورم از آتشى كه تشنه اش سيراب نشود، و به تو پناه مى آورم از آتشى كه برهنه اش پوشيده نگردد.

پنچم: كلينى به سند معتبر روايت كرده: مردى به حضرت صادق عليه السّلام شكايت كرد: امّ ولدى [امّ ولد به كنيزانى گفته مى شود كه از مالكان خود داراى فرزندى شوند] دارم كه عليل است، فرمود: پس از هر نماز واجب در سجده شكر بگويد: يا رؤوف يا رحيم، يا ربّ يا سيّدى آنگاه حاجت خود را بطلبد.
ششم: در بسيارى از روايات معتبر نقل شده: امام صادق و امام كاظم عليهما السّلام در سجده شكر بسيار مى گفتند: اسالك الرّاحة عند الموت و العَفْوَ عند الحسابِ.
هفتم: به سند صحيح از حضرت صادق عليه السّلام روايت شده: در سجده مى گفتند: سجد وجهى اللّئيم لوجه ربّى الكريم.
هشتم: در بعضى از كتب معتبر از امير مؤمنان على السّلام روايت شده: بهترين سخنان نزد حق تعالى، آن است كه بنده در سجده سه مرتبه بگويد: انّى ظلمت نفسى فاغفر لى.
نهم: در «جعفريات» به سند صحيح از حضرت امام صادق عليه السّلام روايت كرده: حضرت رسول صلى اللّه عليه و آله وقتى سر به سجده مى گذاشت اين دعا را مى خواند:

اَللّهُمَّ مَغْفِرَتُكَ اَوْسَعُ مِنْ ذُ نُوبى وَرَحْمَتُكَ أَرْجی عِنْدى مِنْ عَمَلى فَاغْفِرْ لى ذُنُوبى يا حَيّا لا يَمُوتُ.

خدايا آمرزشت از گناهان من گسترده تر، و مهرت بر من از عملم اميدبخش تر است، گناهان مرا بيامرز، اى زنده اى كه هرگز نمى ميرد.

 دهم: قطب راوندى از حضرت صادق عليه السّلام روايت كرده: هرگاه بر تو شدّت و غمى عارض شود، و به نهايت سختى برسد، بر زمين سجده كن و بگو:

يا مُذِلَّ كُلِّ جَبّارٍ يا مُعِزَّ كُلِّ ذَليلٍ قَدْ وَحَقِّكَ بَلَغَ مَجْهُودى فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَفَرِّجْ عَنّى.

اى خوار كننده هر سركش اى عزّت بخش هر خوار، به حقّت سوگند، تابم به سرآمد، پس بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، و مشكل مرا بگشاى

 در كتاب «عدة الداعى» از آن حضرت روايت كرده: هرگاه به مردى حادثه اى يا پيش آمد سختى، يا اندوه شديدى، يا غمى سنگين برسد، زانوها و دستهاى خود را تا مرفق برهنه كند، و به زمين بچسباند و سينه خود، نيز به زمين برساند و حاجت خود را بطلبد.
يازدهم: ابن بابويه به سند معتبر از حضرت صادق عليه السّلام روايت كرده: هرگاه بنده در سجده سه مرتبه بگويد: يا اللّه يا ربّاه يا سيّداه خداى كريم در جواب او گويد: لبيّك بنده من، حاجت خود را بخواه.
در «مكارم الاخلاق» روايت كرده: هركه در سجده بگويد: يا ربّاه يا سيّداه آن قدر كه نفس قطع شود، حق تعالى فرمايد: حاجت خود را بخواه.
دوزدهم: در كتاب «مكارم اخلاق» از امام صادق عليه السّلام روايت كرده: حضرت رسول صلى اللّه عليه و آله به مردى رسيد كه در حال سجده بود و مى گفت:

يا رَبِّ ماذا عَلَيْكَ اَنْ تُرْضِىَ عَنّى كُلَّ مَنْ كانَ لَهُ عِنْدى تَبِعَةٌ وَاَنْ تَغْفِرَ لى ذُ نُوبى وَاَنْ تُدْخِلَنِى الْجَنَّةَ بِرَحْمَتِكَ فَاِنَّما عَفْوُكَ عَنِ الظّالِمينَ وَاَ نَا مِنَ الظّالِمينَ فَلْتَسَعْنى رَحْمَتُكَ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ.

اى پروردگارم، تو را چه مى شود كه از من خشنود كنى، هركه را از او نزد من حقىّ است، و اينكه گناهانم را بيامرزى، و به رحمتت مرا وارد بهشت گردانى جز اين نيست كه، گذشت تو از ستمكاران است، و من از ستمكارانم، پس مرا به مهرت فرا گير، اى مهربان ترين مهربانان.

حضرت فرمود: سر از سجده بردار كه دعايت مستجاب شد، به درستى كه دعاى پيامبرى را خواندى كه در زمان قوم عاد بود.

سایت استاد انصاریان