در این باره روایت شده است که روزی  امام صادق علیه السلام از مردی پرسید:

خداوند تو را به صلاح درآورد، آیا نوشیدن شراب بدتر است یا ترک نماز؟

مرد گفت: نوشیدن شراب.

حضرت فرمود: از کجا دانستی؟

مرد گفت: نمی دانم.

 

همچنین از ائمه اطهار علیه السلام روایت شده است: بدرستی که خداوند برای گناه خانه ای و برای آن دری و برای آن در قفلی و برای قفل کلیدی قرار داده که آن کلید گناهان شراب است؛ و نیز رسول خدا (صلی الله علیه و آله) که فرموده اند: بدرستی که شراب سر (آغاز) همه گناهان است.

 

علاوه بر این امام صادق علیه السلام بیان داشته اند: شراب کلید همه بدی است و شراب راس همه گناهان است و نوشنده اش مکذب (دروغ شمار) کتاب خدا است؛ و نیز امیرالمؤمنین علی علیه السلام در جمعی فرمودند: همانا نوشیدن شراب از دزدی و زنا بدتر است. چون نوشنده شراب چون شراب می نوشد هم زنا می کند هم سرقت و هم می کشد کسی را که خدا کشتن او را حرام کرده و نمازش را ترک می کند.

 

همچنین روایت شده است که روزی زندیقی از امام صادق علیه السلام پرسید: چرا خدا شراب را حرام کرده است، در حالیکه لذتی بالاتر از آن نیست؟ حضرت فرمودند: «حرام کرد آن را چون آن مادر همه بدی هاست و راس همه شرهاست و بر سر نوشنده اش لحظه ای می رسد که خرد ندارد و خدایش را نمی شناسد و گناه را ترک نمی کند مگر آنکه بر آن سوار شود و حرامی را نمی شمارد جز آنکه انجام دهد و نه خویشی و نزدیکی را مگر آنکه قطع می کند از وی و نه فحشایی مگر آنکه وی را مرتکب می شود و افسار مست در دست شیطان است که اگر به وی امر کند به بتان سجده کن، سجده می کند و می کشاند وی را به هر جایی که بخواهد».

 

منابع:

1-کلینی، فروع کافی، ج6: 403.

2-برقی، المحاسن: 125.

3-طبرسی، احتجاج: 190.

3-محمد حسین ورپشتی، آیین تندرستی (ترجمه جلد 16-17 وسایل الشیعه): 213-216.