برخی می‌گویند: «آیا این دو کاندیدا، یکی می‌شوند؟» اصلاً چه ضرورتی دارد که حتماً یکی شوند؟! ️ شاید تا آخر هم ، اتحاد این دو کاندیدا ضرورت نداشته باشد/ الان هر دو کاندیدا دغدغۀ تغییر وضع موجود را دارند، و هرکدام، برنامه، شیوۀ تبلیغاتی و مناظره و مخاطبان خاص خودشان را دارند، و هر کدام دل‌ها و اندیشه‌هایی را به خودشان جذب می‌کنند./ اتحاد وقتی ضرورت دارد که یقین داشته باشید اگر این اتحاد صورت بگیرد، بخشی از آراء مردم، به سمت آنهایی که طرفدار وضع موجود هستند نخواهد رفت. ولی به این سادگی نمی‌شود این اطمینان را پیدا کرد./ هیچ‌کدام از این دو کاندیدا را نباید تخریب کرد؛ هر دو را باید تقویت کرد/ طرفداران دو کاندیدا یک لحظه هم نباید وقت‌شان را صرف این امور فرعی(ضرورت اتحاد) کنند
سخنرانی استاد پناهیان در اجتماع باشکوه طلاب و روحانیان قم - 96.02.10
الان در میان کاندیداها دو کاندیدا داریم که دغدغۀ رفع محرومیت و تغییر وضع موجود را دارند و هر کدام با برنامه‌های خاص خودشان و شیوۀ تبلیغاتی و مناظره‌ای خاص خودشان، دارند کار را جلو می‌برند. ما برای موفقیت هر دو، دعا می‌کنیم؛ زیرا وضع موجود باید عوض شود.
برخی مدام می‌گویند: «آیا این دو کاندیدا، یکی می‌شوند یا نه؟» اصلاً چه ضرورتی دارد که یکی شوند؟! به این سادگی نمی‌شود دربارۀ ضرورت اتحاد حرف زد.
الان ما دو کاندیدا در صحنه می‌بینیم که به معیشت مردم توجه دارند و هر کدام‌شان دارند دل‌ها و اندیشه‌هایی را به خودشان جذب می‌کنند. بگذارید، هر دوی اینها فعالیت خود را ادامه دهند، هنوز سه هفته تا انتخابات باقی مانده است. تازه دور دوم را هم می‌شود لحاظ کرد. چه ضرورتی دارد الان این بحث‌های انحرافی مطرح شود؟!
ممکن است تا آخر هم ، این اتحاد ضرورت نداشته باشد. این اتحاد وقتی ضرورت دارد که شما یقین داشته باشید که اگر این اتحاد صورت بگیرد، بخشی از آراء مردم، به سمت به سمت مدافعان وضع موجود نخواهد رفت، ولی به این سادگی نمی‌شود این اطمینان را پیدا کرد.
هیچ‌کدام از این دو تا کاندیدا را نباید تخریب کرد. و هر دو را باید تقویت کرد؛ حالا هر کسی هر کدام از اینها را ترجیح می‌دهد، او را بیشتر تقویت کند. بگذارید این استعدادها کارآیی خودشان را نشان دهند.
الان دو نوع استعداد، دو نوع رویکرد، دو نوع مرام‌نامه برای ادارۀ دولت به نفع محرومین، و دو زبان و دو روش برای برخورد با مسائل در صحنه هست که هر یک از اینها، مخاطبان خاص خود را دارند و تا جایی که می‌شود باید این دو را حفظ کرد. الان برای ما مهم نیست که هر کدام از این روش‌ها، چه تعدادی از آراء را به خودشان اختصاص می‌دهند.
اتحاد این دو کاندیدایی که برای رفع مشکلات معیشتی مردم، فعالیت می‌کنند، موضوعی است که احیاناً باید سه هفتۀ دیگر دربارۀ آن بحث کرد. این هم‌افزایی را در آن لحظه باید نگاه کرد که آیا واقعاً مصلحت هست یا نیست؟ فعلاً نباید کار را متوقف بر این موضوع کرد. و هیچ‌کدام از طرفداران این دو کاندیدای محترم هم نباید به تضعیف آن کاندیدای دیگر بپردازند. و یک لحظه هم نباید وقت‌شان را صرف این امور فرعی کنند
اگر ما واقعاً تلاش خودمان را انجام دهیم-لااقل با همین وضعیت موجود-انتخابات دو مرحله‌ای خواهد شد و کسانی که در مرحلۀ دوم با هم رقابت می‌کنند، همین دو تا کاندیدای محترم-که به‌دنبال تغییر وضع موجود هستند- خواهند بود؛ چون رقبای این دو، حرفی برای گفتن ندارند و امتیازی ندارند. البته این درصورتی که شما واقعاً فعالیت کنید. و اگر شما خوب فعالیت نکنید، یک عده‌ای در مقام مردم‌فریبی بر می‌آیند.
بچه‌های دانشجوی هنر جلساتی داشتیم با هم می‌گفتند که تو جلسات نقد فیلم، می‌گفتند نگاه کن سازمان سیا خودش آمده این قهرمان ضدّ استعمار و استثمار را و استکبار را فیلمش را ساخته. چقدر هم قشنگ، همه دوستش دارند. بیا نگاه کن چه‌جوری آخر اینها علیه خودشان فیلم می‌سازند؟ می‌گویند اصلاً بودجه‌اش را سازمان سیا داده. گفتیم بنشینیم نگاه کنیم.
با هم نشستیم نگاه کردیم، بله ظاهراً فیلم را ساخته بود، شما از آن شخصیت هم حالا نام نبرم، خیلی خوشت می‌آید، ولی از پای فیلم که بلند می‌شوی اثری که رویت می‌گذارد این است. علیه خودش حرف زده، می‌گوید ما عوامل سیا جنایتکار هستیم، نامرد هستیم، چاقوکش هستیم، همه کاره هستیم. این قهرمان این انقلاب توی آفریقا یا توی آمریکای لاتین خیلی آدم خوبیه، خیلی خوب، خیلی خوب، خیلی خوب. حال کردی؟ فیلم را دیدی؟ بلند شو برو.
وقتی که می‌روی، اوّلش می‌گویی چقدر اینها فضای آزادی دارند. بعد تو دلت مراجعه می‌کنی اثر بد کجایش است؟ می‌گویی ولی نمی‌شود قیام کرد قدرت را از این سازمان سیا گرفت. مأیوست می‌کند از پای فیلم بلند می‌شوی. بعضی از سیاسیون ما یک کمی از این فیلم‌ها انگار دیدند که یأس دارند مقابل.
سخنرانی استاد پناهیان در ستاد حامیان حجت الاسلام رئیسی
نیروهای انقلابی برای روشنگری وظیفۀ سنگینی دارند و این وظیفه را خصوصاً در این ایام انتخابات، باید به‌صورت چهره به چهره انجام بدهند.
تبلیغ و تبیین چهره به چهره دشوار و وقت‌گیر است، اما باید به تأسی از حضرت زهرا(س) که ایشان چهل روز به درِ خانۀ مهاجر و انصار رفتند و آنها را دعوت به دفاع از حق کردند(اختصاص/184) این اقدام را انجام دهیم.
مؤثرترین راه برای جلوگیری از فریب‌های رسانه‌ای، همین گفتگو‌های چهره به چهره است. هیچ چیزی جای یک گفتگوی صریح و صمیمی را نمی‌گیرد! الان از طریق شبکه‌های اجتماعی و اینترنت فضاهایی را برای بعضی‌ها ایجاد کرده‌اند که آن افراد اصلاً بسیاری از پیام‌های شما را از راه دور نمی‌بینند! لذا باید چهره به چهره، روشنگری کرد.
البته برای فعالیت‌های چهره به چهره، سازماندهی هم لازم است، و برای این سازماندهی، کار تشکیلاتی هم لازم است، و برای کار تشکیلاتی هم وقت گذاشتن لازم است!
در امر تبلیغ و دعوت، اثر گفتگوی چهره به چهره، خیلی بالاتر از فعالیت‌های گستردۀ اجتماعی مانند برگزاری همایش و سخنرانی و نصب پلاکارد و بَنِر و… است.
ما اساساً در فرهنگ دینی خودمان یک نقصی داریم که این نقص را حتی در مساجد خودمان هم برطرف نکرده‌ایم، و آن هم ضعفِ در ارتباط گرفتن با سایر مؤمنین است.
اولویت اول ما در روش تبلیغ، «تبلیغ چهره به چهره» است. و کارهای عمومی‌ای هم که انجام می‌دهیم در نهایت برای همان کار چهره به چهره است؛ یعنی در این محیط‌های عمومی، رفیق پیدا می‌کنیم برای ارتباط گرفتن چهره به چهره.
تا انتخابات چند تا جشن داریم؛ مثل عید مبعث، و جشن‌های شعبانیه. جا دارد برای هر کدام از این جشن‌ها مراسم بگیرید و در کنار طاق‌نصرت‌ها و ایستگاه‌های صلواتی، می‌توانید تعدادی صندلی هم بگذارید و با کسانی ارتباط بگیرید که تا کنون با آنها ارتباطی نداشته‌اید و با آنها گفتگو کنید.
روحیۀ شما در تبلیغ برای انتخابات خیلی مهم است، باید روحیۀ بسیار امیدوار و بانشاط داشته باشید. و در این تبلیغ، یک آرامشی داشته باشید مبنی بر اینکه: اگر پذیرفتند «فَبِها»! و اگر هم نپذیرفتند: «فَنِعمة»! زیرا ما اصرار نداریم کسی حرف حقی که ما می‌گوییم را حتماً بپذیرد، البته دعوت می‌کنیم و استدلال هم می‌آوریم، ولی اگر نپذیرفتند باز هم ضرر نمی‌کنیم، چون پیروزی در نهایت با جبهۀ حق و عقلانیت است و هرکسی هر زمان برای جبهۀ حق زحمت کشیده، بالاخره یک روزی زحماتش در پیروزی نهایی حق موثر خواهد بود.
نورانیتی که در کار تبیینی برای اصلاح عرصۀ سیاست هست، در بسیاری از کارهای معنوی دیگر نیست. نورانیتی که «کار برای نظام جمهوری اسلامی» به‌دنبال می‌آورد، بسیاری از کارهای دیگر به‌دنبال نمی‌آورد. مثلاً اینکه شما قرآن آموزش دهید یا چند نفر را نمازخوان کنید، خیلی خوب است، ولی به‌طور مستقیم کار کردن برای نظامی که بستر و زیربنای همۀ کارهای خوب است، یک چیز دیگر است! در ایام انتخابات، فضایی ایجاد می‌شود که ما چنین شرایطی را برای کار کردن پیدا می‌کنیم.
حضرت امام(ره) حتی در مورد حوزویان می‌فرمود: «در ایام انتخابات اشخاصی که در حوزه‌‌ها هستند، باید دست از کارها بردارند و راه بیفتند توی شهرها و دهات… و اگر مسامحه کنند، فردا مسئولند پیش خدا. مردم را دعوت کنند به انتخاب یک رئیس جمهور صحیح..» (صحیفه امام،ج15،ص16)
