خداوند، در قرآن و غیر آن (سنت) به‌حدی بهشت و بهشتیان را در توصیف بالا برده که اگر کسی از شوق شنیدن آن، وفات کند استبعاد ندارد!

آیات جهنم نیز این‌گونه است، قرآن می‌فرماید: «وَ لَهُمْ مَقامِعُ مِنْ حَديدٍ؛ گرزهای آهنین برای [زدن] آنان فراهم است».۱ که اگر انسان معاصی خود را در نظر بگیرد و بمیرد، مستبعد نیست!

البته ما با منکرین کار نداریم، ولی برخی از مقرّبین از شوق لقای بهشت مرده‌اند؛ زیرا شنیدن آیات رحمت و نعمت و یا عذاب و نقمت، در انسان موحّد تکویناً اثر می‌گذارد و او از مشوّقات یا مخوّفات جان می‌سپارد، با این‌همه، این آیات در ما هیچ اثر نمی‌کند!