ناشنیده‌هایی از «امام»دربارۀ «زنان»:
امام: شغل اصلی زن، زنِ خانه بودن است و این تجلیل زن است
نان درآوردن مطلقاً جزو وظایف زن نیست!/ تایپ، کارمندی و فروشنگی، فعالیت «اجتماعی» نیست!
زن، فروشندگی سوپرمارکت و کارمندی اداره را بگذار مرد برود بکند
اشرف کارها در عالم، مادر بودن و تربیت اولاد است
عنصر اصلیِ تشکیل خانواده، زن است، نه مرد
«ناشنیده‌هایی از امام خمینی و امام خامنه‌ای دربارۀ «زنان» یک مجموعۀ هفت قسمتی است که توسط واحد پژوهشی «بیان معنوی» گرداوری و گزیده شده و برای اولین بار منتشر و به نسل جوان و به ویژه بانوان ایرانی تقدیم میکند.
قسمت پنجم این مجموعه را در ادامه می‌خوانید:
امام خمینی | اشرف کارها در عالم، مادر بودن و تربیت اولاد است/ هیچ شغلی به شرافت مادری نیست /همه منافع کشور ما از دامن شما مادرها تأمین میشود/ شماها هستید که می‌‌توانید مملکت را نجات بدهید با تربیت اولاد/ این خیانت بزرگی است که به ملت ما کردند، که مادرها را منصرف کردند از بچه‌داری/ در صورتی که از دامن همین مادرها مالک اشتر پیدا میشود
…انسانی که می‌‌تواند منافع اینها[مستکبران] را به باد فنا بدهد، آن در دامن فضیلت مادرها تربیت میشود. از اینجا شروع میشود. مادر و مادر بودن و اولاد تربیت کردن بزرگترین خدمتی است که انسان به انسان میکند. این را کوچکش کردند. این را منحطش کردند. این خیانت را به جامعه ما کردند. مادر بودن را در نظر مادرها منحط کردند. در صورتی که اشرف کارها در عالم مادر بودن است و تربیت اولاد. همه منافع کشور ما از دامن شما مادرها تأمین میشود. و اینها نمی‌‌خواستند بشود….. شماها هستید که می‌‌توانید مملکت را نجات بدهید با تربیت اولاد. تربیت اولاد را پیش شما کوچک کردند. تربیت اولاد بالاترین چیزی است که در همه جوامع از همه شغلها بالاتر است. هیچ شغلی به شرافت مادری نیست. و اینها منحط کردند این را. این خیانت بزرگی است که به ما کردند، و به ملت ما کردند. مادرها را منصرف کردند از بچه داری …. بچه داری را یک چیز منحطی حساب کردند؛ در صورتی که از دامن همین مادرها مالک اشتر پیدا میشود. از دامن همین مادرها حسین بن علی پیدا میشود. از دامن همین مادرها اشخاص بزرگ پیدا می‌‌شوند که یک ملت را نجات می‌‌دهند. اینها این را منحطش کردند… مادرها را [اگر] بتوانند به صورت عروسک در آورند. عروسک! که هیچ کار نداشته باشد به سرنوشت ملت خودش. هیچ کاری به این نداشته باشد که «سرنوشت این ملت باید چه بشود، و من چه نقشی دارم در سرنوشت این ملت»… (صحیفه امام، ج7، ص445 | 2 خرداد 1358)
ادامه مطلب :
امام خمینی | شغل تربیت فرزند، از همه شغلها بالاتر است/یک فرزند خوب شما [بانوان] اگر به جامعه تحویل بدهید، برای شما بهتر است از همۀ عالَم!
شما خانمها به طوری که حالا خودتان می‌گویید معلم هستید؛ دو شغل شریف دارید. شما خانمها دو تا شغل بسیار شریف دارید. یکی شغل تربیت فرزند، که این از همه شغلها بالاتر است. یک فرزند خوب شما اگر به جامعه تحویل بدهید، برای شما بهتر است از همه عالَم. اگر یک انسان شما تربیت کنید، برای شما به قدری شرافت دارد که من نمی توانم بیان کنم. پس شما یک شغلتان این است که بچه‌های خوب تربیت کنید. دامن مادرها دامنی است که «انسان» از آن باید درست بشود. یعنی اول مرتبه تربیت، تربیت بچه است در دامن مادر؛ و برای اینکه علاقه بچه به مادر بیشتر از همه علایق هست و هیچ علاقه‌ای بالاتر از علاقه مادری و فرزندی نیست. بچه‌ها از مادر بهتر [مسائل] را اخذ می کنند. آنقدری که تحت تأثیر مادر هستند، تحت تأثیر پدر نیستند، تحت تأثیر معلم نیستند، تحت تأثیر استاد نیستند. از این جهت بچه هایتان [را] در دامنتان تربیت اسلامی، تربیت انسانی بکنید تا وقتی تحویل می‌دهید شما این بچه را به دبستان، یک بچه صحیح، اخلاق خوب، آداب خوب؛ آنطور تحویل بدهید.
پس یک شغل، شغل تربیت اولاد است؛ که مع الأسف در آن حکومت طاغوتی این شغل را می‌خواستند از این مادرها بگیرند. تبلیغ کردند به اینکه زن چرا بچه داری بکند … این شغل شریف را منحطش کردند در نظر مادرها؛ برای اینکه می‌خواستند که مادرها از بچه‌ها جدا بشوند، بچه‌ها را ببرند در پرورشگاه‌ها بزرگ کنند؛ مادرها هم علی حده بروند یک کارهایی که آنها دلشان می‌خواهد بکنند و بچه در پرورشگاه وقتی که بزرگ بشود، یک بچه‌ای که در دامن مادر بزرگ بشود نیست؛ عقده پیدا میکند. وقتی بچه در پرورشگاه و بدون مادر با اجنبی بخواهد سر و کار داشته باشد و محبت مادر از سر او کم بشود، این بچه عقده پیدا میکند. بسیاری از این مفسده هایی که در جامعه واقع میشود، از این بچه هایی هستند که عقده دارند؛ از این انسانهایی هستند که عقده دارند. مبدأ یک عقدۀ بزرگ، این جدا کردن بچه از مادر است. محبت مادری لازم دارد بچه. بنابراین، این شغل که شغل انبیا است و انبیا هم آمدند برای اینکه انسان درست کنند، این شغل اول شما هست؛ در اول تربیت بچه. و چون شما معلم هستید،… (صحیفه امام، ج8، ص: 90 |در جمع بانوان فرهنگی و معلم| 21 خرداد 1358)
امام خامنه‌ای | عنصر اصلیِ تشکیل خانواده، زن است، نه مرد/ بدون مرد ممکن است زن خانواده را حفظ کند، اما بدون زن، مرد نمی‌تواند خانواده را حفظ کند
در واقع، خانواده را هم زن به وجود می‌آورد و اداره میکند؛ این را بدانید. آن عنصر اصلیِ تشکیل خانواده، زن است، نه مرد. بدون مرد، ممکن است خانواده‌ای باشد. یعنی اگر فرض کنیم در خانواده‌ای، مرد خانواده حضور نداشته باشد، یا از دنیا رفته باشد، زن خانواده اگر عاقل و با تدبیر و خانه‌دار باشد، خانواده را حفظ میکند؛ اما اگر زن از خانواده‌ای گرفته شد، مرد نمی‌تواند خانواده را حفظ کند. بنابراین، خانواده را زن حفظ میکند. (بیانات در اجتماع زنان خوزستان؛ 20/ 12/ 1375)
امام خامنه‌ای | شغل اصلی و اولیّۀ زن، زنِ خانه بودن است و این تجلیل زن است/زن، سوگلیِ خانه است و مرد پادویِ خانه
شغل اصلی و اولیّۀ زن، زنِ خانه بودن است این تحقیر زن هم نیست این احترام زن است، این تجلیل زن است، در خانه است، زنِ خانه است، محیط خانه را، یعنی آن محل رشد گیاه انسان را، این مرتب میکند، آماده میکند، مرد هم مخصوص این است که برود بیرون کارهایش را بکند و وسیلۀ تغذیه این محیط را فراهم بکند، این‌جوری است مثل این که دوتا هم‌اتاقی شما فرض کنید، یکی اتاق را اداره میکند، یکی هم برای اینکه اینها بالاخره گرسنه می‌مانند غذا می‌خواهند، یکی می‌رود بیرون غذا تهیه میکند. به کدام بی‌احترامی شده؟ آنی که در خانواده کارها با اوست؟ همه چیز به او نگاه میکند، اوست که این محیط را دارد می‌سازد، او بیشتر احترام پیدا میکند، یعنی زن، مرد هم پادویی‌اش را میکند وقتی هم پای مسئولیت‌های اجتماعی رسید، پای مبارزه رسید، پای سیاست رسید هر دو باید حاضر بشوند… اما از این محیط اجتماعی و فعالیت سیاسی و اینها که گذشتیم به سراغ خانه که رفتیم آنجا سوگلیِ خانه زن است، پادویِ خانه مرد است. (سخنان مقام معظم رهبری در مراسم صیغه عقد، 5/ 12/ 62- نقش و رسالت زن،ج3 ص50، انتشارات انقلاب اسلامی)
امام خامنه‌ای :
نان درآوردن مطلقا جزو وظایف زن نیست!
«شغل» غیر از فعالیت «اجتماعی» است که مشترک بین زن و مرد، و وظیفه است
تایپ، کارمندی و فروشنگی، فعالیت «اجتماعی» نیست!
زن، فروشندگی سوپرمارکت و کارمندی اداره را بگذار مرد برود بکند
یکی از چیزهایی که در دنیا در باور فرهنگ‌های غربی یک چیز مسلّمی شده - که در دوران طاغوت به فرهنگ‌های نوع فسادانگیز آنها هم کشانده بود- این است که زن اگر چناچه شغلی در خارج خانه نداشته باشد، از زنیتش کم است. این غیر از «فعالیت اجتماعی» است، مسالۀ «شغل» داشتن است! یعنی به یک «ماشین‌نویسی» قانع بود، به یک کارمندی [در] یک گوشۀ از ادارات قانع بود. بحث این نبود که می‌خواست در یک «فعالیت اجتماعی» مشارکت کند، بحث این بود که می‌خواست آن هم مثل مردها، یک شغل داشته باشد. اگر فروشندگی یک مغازه یا یک سوپرمارکت را به او می‌دادند هم خوشحال بود. در حالی که ما این را یک فعالیت اجتماعی نمی‌دانیم، آنی که ما می‌گویم و اسلام می‌گوید که «کار اصلی زن» توی خانه است، آن به این معنا است که کار اصلی زن هنگامی که امرش دائر باشد بین «شوهرداری و بچه‌داری و خانه را جارو پارو کردن» یا «ادارۀ یک سوپرمارکت» برای اینکه «فلان قدر پول در بیاورد»، آن اولی مقدم است، آن اولی شغل زن است. سوپرمارکت را بگذارد مرد برود اداره کند، کارمندی فلان اداره را بگذار مرد برود بکند- هنگامی که صحبت نان در آوردن مطرح است- التفات می‌کنید؟ نان درآوردن از یک کار توی بازار و توی اداره و توی خیابان و توی نمی‌دانم فرض کنید که هر گوشۀ دیگر، غیر از این است که انسان یک کاری را به عنوان یک «حرکت اجتماعی»، یک کار لازم یک فریضه انجام می‌دهد، این دومی است که محترم است، این دومی است که بین زن و مرد مشترک است. آن اولی - یعنی نان در آوردن زن- جزو وظایف زن مطلقا نیست! (سخنان مقام معظم رهبری در مصاحبۀ پیرامون جایگاه زن در جمهوری اسلامی (4/12/63)- نقش و رسالت زن، ج5، ص45، انتشارات انقلاب اسلامی)
[چهارشنبه 1396-02-06] [ 09:55:00 ب.ظ ]
