این روزها دیگر کسی یاد شما نیست

دیگر کسی با نام‌هایت آشنا نیست

مثل گذشته نیست دیگر کارهامان

شبهای جمعه روی لبهامان دعا نیست

حق با شما بوده اگر خیمه‌نشینی

این جا میان ما برای تو که جا نیست

تفریح بعضی‌ها مهم‌تر از نماز است

یک عده‌ای هم کارشان غیر از ریا نیست

دیگر گذشت آن هفته‌های جمکرانی

دیگر سه‌شنبه‌های هفته با صفا نیست

در بند نفس خود گرفتاریم از بس…

که لحظه‌هامان از گرفتاری جدا نیست

بیچارگی یعنی همین، روزی بفهمیم

در دفتر چشم انتظاران نام ما نیست

چیزی که از ما دیده‌ای تو بی‌وفائی‌ست

چیزی که ما دیدیم از تو مهربانی‌ست

اصلاً چه کاری بهتر از روضه گرفتن؟

حالا که روزیِ گدایان کربلا نیست

محمد حسن بیات ‌لو

فقط اجازه بده پای شمع بنشینم

اگر نسوختم امشب ادب کنید مرا

حرام باد به چشمم شب جدایی خواب

گدای فیض سحر شب به شب کنید مرا

بتاب ، خامی این روسیاه پخته شود

بد است کال بمانم رطب کنید مرا

قدو قواره ام اندازه لجاجت نیست

اگر قبول نداری وجب کنید مرا

بنا نبود كه اینقدر زابراه شوم

بنا نبود همش جان به لب كنید مرا

ترا بجان عزیزت معطلم نکنید

سحر نیامده امشب طلب كنید مرا

عبادتی که بلد نیستم به غیر حسین

فقیر کرببلای رجب کنید مرا

محمد جواد پرچمی

پسرم وقت درد و دل داری؟

که هوایم دوباره بارانی است

حال و روز تو را نمی دانم

حال و روزم همانکه می دانی است

چقدر طول می کشد امشب

به گمانم سحر نخواهد شد

شرح موی سپید مادر تو

به همین مختصر نخواهد شد

ادامه »

مادرم! عالم همه مبهوت و حیرانِ شماست
آسمان ها و زمین هم تحتِ فرمان شماست

عالمی را با نگاه خود مسلمان می كند
هر كه تسلیم شما گشته مسلمان شماست

ما كه تنها ریزه خوارِ خوانِ لطفت نیستیم
رزق میكائیل هم از سفره و خوان شماست

صور اسرافیل با ذكر تو احیا می كند
جان عزرائیل هم درمشت دستان شماست

اینهمه از تو نوشتم خوب میدانم كه این
قطره ای ناچیز از دریای احسان شماست

گر چه ناچیزم ولی دلبسته ی كوی توأم
شكر حق بی بی كه دست من به دامان شماست

محمد ناصری

در این هوای بهاری شدم دوباره هوایی

بهار می رسد اما بهار من! تو کجایی؟

چه برکتی، چه نویدی، چه سبزه ای و چه عیدی؟

به سال نو چه امیدی؟ اگر دوباره نیایی

مقلّبانه به قلبم، هوای تازه بنوشان

محوّلانه به حالم اشاره کن به دعایی

مقدرست به فالم مدبّرانه بتابی

خوش است لیل و نهارم اگر نظر بنمایی

اگر قرار چنین شد، تو را بهار نبیند

چنین نکو ز چه رویی؟ چنین خجسته چرایی؟

اگر چه حُسن فروشان به جلوه آمده باشند

تو آبروی جهانی، تو روی ماه خدایی

دل از امیر سواران گرفته است بشارت

از آسمان خراسان شنیده است ندایی

خودت مگر که به زهرا(سلام الله علیها) توسلی کنی امشب

نمی رسد گل نرگس! دعای ما که به جایی

قاسم صرافان

كو آن كه طی كند شب عرفانی تو را

 

شاعر شود حقیقت نورانی تو را

 

این رودها كه همسفر بی‌قراری‌اند

 

تحسین نموده‌اند خروشانی تو را

 

با صد هزار شاخه گل یاس هم بهار

 

هم‌پای نیست عطر گلستانی تو را

 

وقت عبادت آیه‌ای از نور می‌شوی

 

تا عرش می‌برند چراغانی تو را

 

تسبیح كرده‌اند خدا را فرشتگان

 

تا دیده‌اند جلوه سبحانی تو را

 

باید فرشتگان پی درك فصاحتت

 

از بر كنند متن سخنرانی تو را

 

اندوه رنج‌های تو با آن مساحتش

 

پُرچین نكرد صفحه پیشانی تو را

 

هجده گل از حیات جهان چید دست تو

 

ای باغ‌های خرم توحید، مست تو

 

این چشمه‌ها بدون تو آب روان نداشت

 

این دشت‌ها بدون تو طبع جوان نداشت

 

بهتر ز یاس‌های تو نُه‌چرخ گل ندید

 

بهتر ز دودمان تو هفت‌آسمان نداشت

 

ای مهربان‌تر از همه شهر با علی

 

ای آن كه چون تو شهر علی مهربان نداشت

 

نُه سال با تو چشم علی روی غم ندید

 

نُه سال جز تو قلب علی همزبان نداشت

 

نُه سال جز تو مادر گل‌ها كسی نبود

 

نُه سال جز تو باغ علی باغبان نداشت

 

نُه سال سفره‌های فقیران شهرتان

 

جز با تنور بخشش این خانه نان نداشت

 

بانو! مدینه عطر شما را گرفته بود

 

اما چرا كسی خبر از قبرتان نداشت

 

باشد ولی ز خاك بهار تو باقی است

 

در باغ یاس عطر مزار تو باقی است

 

عزم شما مبارزه از سر گرفته بود

 

تصمیم بر جهاد مكرر گرفته بود

 

لشكر شد اشك‌های شما در مصاف خصم

 

وقتی شرار فتنه‌گری در گرفته بود

 

آن روز تیغ خطبه تو آبدیده بود

 

حال و هوای حمله به خیبر گرفته بود

 

آن روز واژه‌های شجاع تو در نبرد

 

جان از جوان و دل ز دلاور گرفته بود

 

زینب كه خطبه‌های سراسر حماسه خواند

 

این درس را، ز مكتب مادر گرفته بود

 

ای مادر شلمچه! امید شهادتم

 

در پشت روضه‌های تو سنگر گرفته بود

 

دلخسته‌ام، طراوت كارونم آرزوست

 

لیلای جان! جزیره مجنونم آرزوست

 

برداشت دست حق ز رخ شب نقاب را

 

حس كرد باز پنجره‌ها آفتاب را

 

بیدار گشته‌ایم و دل‌آشفته دشمنان

 

دیگر مگر به خواب ببینند خواب را

 

باید امید داشت به فردای پرغرور

 

باید فزون نمود در این ره شتاب را

 

گفتا به حق تجلی نور خمینی است

 

هر كس كه دید رهبر این انقلاب را

 

فریاد می‌زنیم در این شور بی‌كران

 

«عجّل علی ظهوركَ یا صاحب الزمان»

 

محمد جواد زمانی 

 

 

ادامه »

تقدیم به پیشگاه حضرت آقا اباعبدالله الحسین علیه السلام

دوباره مثل همیشه خجالتم دادی
برای عرض ارادت لیاقتم دادی

تعجبم توکجا این حقیر ساده کجا
همیشه گفته ام آقا تو عزتم دادی

همین که خط نکشیدی به نامِ من ممنون
چه شد که این همه شوق و ارادتم دادی؟

وفا ندیده ای از من قبول اما خب
خودت به رحمت شاهانه عادتم دادی

حسن کردی

در عالم وحی بی نظیری زهرا

در هر دو جهان تو دستگیری زهرا

هر چند که بود عمرت ای گل کوتاه

با عمر کمت خیر کثیری زهرا

***

ای بر دل و جان خسته ی ما آگاه

بر شیشه ی دل نشسته از حسرت آه

ما را بنواز با نگاهی گهگاه

یافاطمة اشفعی لنا عند الله

دمی که حضرت قائم قیام خواهد کرد

حمایت اهل حق از آن امام خواهد کرد

امام بر همه حجت تمام خواهد کرد

به صالحان زمان سلام خواهد کرد

ز حال تا به قیامت سلام بر مهدی

خدا به خاطر او می دهد برکات

ز یمن این برکات ست چرخ را حرکات

ز نور اوست اگر هست بر جهان جلوات

بگو به حق علی بر جمال او صلوات

برای عرض ارادت سلام بر مهدی

سلام بر لحظاتی که ذکر می خواند

زمانه منتظر اوست خود نمی داند

همیشه نور پس ابر نمی ماند

خدا سر همه را دور او بگرداند

که اوست محو خلقت سلام بر مهدی

برون ز پرده جمال جمیل خواهد شد

معین دین خدای جلیل خواهد شد

به کعبه هم نفسش جبرئیل خواهد شد

بگو که دشمن مهدی ذلیل خواهد شد

نگار ما به سلامت سلام بر مهدی

طلاست مهدی و ما قیمتش نمی دانیم

کجا بود حرم غیبیش، نمی دانیم

چرا بریده ز ما ، علتش نمی دانیم

کی انقلاب کند ساعتش نمی دانیم

سلام، در همه ساعت سلام بر مهدی

کلامی زنجانی