از قافله های شهدا جاماندیم

رفتند رفیقان و چه تنها ماندیم

افسوس که در زمانه دلتنگی

مجروح شدیم اسیر دنیا ماندیم

در زیباترین تاریکی دنیا!!!

گوشه ای نشسته ام و میگریم،

چه کنم، خسته و رنجورم.

نه آنقدر پاکم که مسیر را نشانم بدهی

و نه آنقدر بدم که رهایم کنی …

میان این دو گم شده ام

هم خودم و هم تو را آزار می دهم …

هر چه تلاش کردم نتوانستم،

آنی شوم که تو می خواهی

و هرگز دوست ندارم

آنی شوم که تو رهایم کنی …

ای شهید….

افسران جنگ نرم