آیه:

الَّذِینَ یذْکرُونَ اللَّهَ قِیماً وَ قُعُوداً وَ عَلَی جُنُوبِهِمْ وَ یتَفَکرُونَ فِی خَلْقِ السَّموتِ وَ الأَرْضِ رَبَّنَا مَا خَلَقْتَ هذَا بطِلًا سُبْحنَک فَقِنَا عَذَابَ النَّارِ[1]

ترجمه:

 (همان) کسانی که [در حال ] ایستاده و نشسته، و بر پهلوهایشان [آرمیده ]، خدا را یاد می کنند؛ و در آفرینش آسمان ها و زمین تفکر می کنند؛ (در حالی که می گویند: ای) پروردگار ما! این [ها] را بیهوده نیافریده ای؛ منزّهی تو؛ پس ما را از عذابِ آتش، حفظ کن!

نکته ها و اشاره ها:

  1. ۱. صاحبان عقل، کسانی هستند که تفکر می کنند و در هر حال به یاد خدا هستند. کسی که در علل و عوامل جهان می اندیشد خداشناس می شود و به یاد خدا می افتد؛ از این روست که یاد خدا، نشانه ی خردمندی است.[2]

 جهان چون چشم و خط و خال و ابروست که هر چیزی به جای خویش نیکوست

 (شبستری)

  1. ۱. در آیه ی فوق نخست به «ذکر» و سپس به «فکر» اشاره شده است؛ یعنی تنها یادآوری خدا کافی نیست و زمانی یادآوری خدا ثمرات ارزنده ای خواهد داشت که با تفکر آمیخته شود.

همان گونه که تفکر در آفرینش آسمان و زمین هم، اگر با یاد خدا آمیخته نباشد، ممکن است ره به جایی نبرد؛ یعنی مناسب است مطالعه ی پدیده های جهان، با عینک توحید باشد تا نتایج تربیتی و انسانی داشته باشد.

  1. ۱. «باطل» به چیزی گفته می شود که بیهوده و بی هدف است و نمی تواند مقصود و مطلوب انسان واقع شود. تفکر در اسرار آفرینش آسمان ها و زمین انسان را آگاه می کند که خلقت جهان بیهوده نیست. آری، در حالی که اجزای هر گیاه و حیوان و اعضای پیکر انسان، هر کدام برنامه و هدفی دارد، آیا ممکن است مجموعه ی جهان هستی بی هدف باشد؟[3]
  2. ۲. در آیه ی فوق چهار مرحله ی پی در پی آمده است: اول ذکر خدا، دوم تفکر، سوم ستایش حق و چهارم دعا و مناجات. این ها مجموعه ی به هم پیوسته ای است که انسان ساز و تکامل آفرین است.
  3. ۳. در روایت دیگری نیز از امام باقر علیه السلام حکایت شده که

مؤمن همیشه در نماز است، تا وقتی که در حال ایستاده و نشسته و خوابیده به یاد خداست (و سپس آیه ی فوق را تلاوت کردند).[4]

البته مقصود این روایت آن است که این گونه افراد همیشه به یاد خدا و در حال دعا هستند.

 خوشا آنان که اللَّه یارشان بی که حمد و قل هو اللَّه کارشان بی

 خوشا آنان که دایم در نمازند                بهشت جاودان بازارشان بی

 (بابا طاهر)

  1. ۱. در احادیثی از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله حکایت شده که

ساعتی تفکر از یک شب عبادت یا از یک سال عبادت یا از شصت سال عبادت بهتر است.[5]

البته اختلاف مقدار عبادت که در این روایات آمده است به خاطر مراتب تفکر و درجات افراد متفکر است که در هر مورد پاداشی دارند.

ادامه مطلب :

آموزه ها و پیام ها:

  1. ۱. تفکر و یاد خدا، از نشانه های خردمندی است.
  2. ۲. جهان هدفمند است (و باطل و بیهوده آفریده نشده است).
  3. ۳. مطالعات جهان شناختی، انسان را به هدف هستی ره نمون می شود.
  4. ۴. در هر حال به یاد خدا باشید و با او مناجات کنید.

تفکر در قرآن و حدیث

  1. ۱. تفکر از منظر قرآن:

قرآن انسان ها را به تفکر فرا می خواند و یادآور می شود که درباره ی چه چیزی بیندیشیم و چگونه با تفکر خداشناس شویم:

  1. ۱. طبیعت از منابع تفکر است (نحل، 11 و رعد، 3).
  2. ۲. در مورد آفرینش آسمان ها و زمین بیندیشید (آل عمران، 191).
  3. ۳. تاریخ گذشتگان (قصه های قرآن) از منابع تفکر است (اعراف، 176).
  4. ۴. آیات قرآن جایگاه خردورزی است (بقره، 219؛ یونس، 24 و نحل، 44).
  5. ۵. در مثال های قرآنی تفکر کنید (حشر، 21).
  6. ۶. رابطه ی محبت آمیز زناشویی، محل اندیشه ورزی است (روم، 21).
  7. ۷. در مورد شخص پیامبر صلی الله علیه و آله و نسبت هایی که به او می دهند تفکر کنید و. .. (اعراف، 184).
  8. ۸. تفکر از منظر حدیث:
  9. ۹. از امام صادق علیه السلام حکایت شده که

تفکر یک ساعت (لحظه) بهتر از یک سال عبادت است.[6]

  1. ۱. از امام علی علیه السلام حکایت شده که

ثمره ی فکر، حکمت است.[7]

فکر موجب رشد می شود.[8]

تفکر انسان را به نیکی و عمل فرامی خواند.[9]

فضیلت تفکر و فهمیدن، از فضیلت تکرار و درس بیشتر است.[10]

  1. ۱. در احادیث، فکر کردن به گناهان سرزنش شده است؛ زیرا انسان را به سوی آنها می کشاند.[11]

پی نوشت:

[1] سوره آل عمران، آیه 191

[2] تفسير نور، ج 2، ص 258.

[3] تفسير الميزان، ج 4، ص 92 و تفسير نمونه، ج 3، ص 215- 216( با تلخيص).

[4] تفسير صافى، ج 1، ص 408، و تفسير عياشى، ج 1، ص 211 و 215،« لا يزال المؤمن فى صلاة، ما كان في ذكر اللّه قائماً او جالساً او مضطجعاً، انّ اللّه يقول:« الَّذِينَ يَذْكُرُونَ اللّهَ قِيَاماً وَقُعُوداً وَعَلَى‏ جُنُوبِهِمْ»».

[5]  بحارالانوار، ج 6، ص 133 و ج 66، ص 292 و تفسير صافى، ج 1، ص 409.

[6] بحارالانوار، ج 71، ص 326.

[7] غرر الحكم، ص 57، ح 583.

[8] همان.

[9] بحارالانوار، ج 71، ص 322.

[10] غرر الحكم، همان.

[11] ر. ك: همان.

حوزه/تفسیر قرآن مهر، جلد سوم، صفحه 384


موضوعات: تدبر در قرآن  لینک ثابت



[دوشنبه 1395-12-09] [ 05:23:00 ب.ظ ]