آرامگاه محمد محروق (یا مزار امامزاده محمد محروق) مربوط به دوره تیموریان و دوره صفویه است که در نیشابور، مجاور آرامگاه خیام قرار دارد.

این اثر در تاریخ ۲۹ آذر ۱۳۱۶ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید.

آرامگاه محمد محروق مدفن محمد محروق و ابراهیم بن موسی الکاظم در شهر نیشابور است. بخشی از این آرامگاه مسجد است. پس از کشته شدن محمد بن حسین محروق او را در قبرستان محله تلاجرد در نیشابور دفن کردند. در دوره سلجوقیان بنای بر روی قبرهای این قبرستان بنیان شد که در حمله مغول به نیشابور ویران شد. ساختمان فعلی در زمان سلطان حسین بایقرا بدستور امیر کمال الدین یکی از رجال معروف بنا شد. این آرامگاه با گنبد کاشی کاری و ایوان‌های بلند از ابنیه زیبای قرن دهم هجری به‌شمار می‌رود.

کتیبه کاشی معرق ایوان و صندوق منبت و در ورودی آرامگاه از زمان شاه طهماسب اول (قرن دهم‌هجری) است. سنگی از دوران شاه سلطان حسین صفوی، به تاریخ ۱۱۱۹ ه. ق در این بنا نصب شده‌است. کاشی‌های ازاره آن از زمان نادر شاه افشار (سال ۱۱۴۵ ه. ق) باقی مانده‌است. انجمن آثار ملی ضمن تعمیرات‌اساسی، کاشی کاری‌های ایوان و جبهه‌های مختلف آن را مرمت کرده‌است. هم‌چنین کتیبه منظومی از زمان سلطان حسین صفوی در سمت راست ایوان بر روی سنگ ننصب شد.این مسئله نشان می‌دهد در اواخر دوره صفوی، محمدخان نامی در نیشابور به بنای مسجد و مصلا اقدام نموده‌است. در این بقعه یکی از اولاد موسی بن جعفر و تنی چند ار مشاهیر نیشابور نیز مدفون هستند.

ادامه »