بازخوانی بخشی از نامه 45 نهج البلاغه؛
امام علی علیه السلام :
من از دنیای شما طلا و نقره ای نیندوخته و از غنایم آن چیزی ذخیره نکرده ام و از زمین دنیا حتی یک وجب هم در اختیار نگرفته ام
امام علی علیه السلام در بخشی از نامه 45 کتاب شریف نهج البلاغه به فرماندار خود عثمان بن حنیف که دعوت مهمانی سرمایه‌داری از مردم بصره را پذیرفته بود می فرماید:ای پسر حنیف،بدان كه هر كس را امامى است كه بدو اقتدا مى‌كند و از نور دانش او فروغ مى گيرد . اينك امام شما از همه دنيايش به پيراهنى و ازارى و از همه طعامهايش به دو قرص نان اكتفا كرده است. البته شما را ياراى آن نيست كه چنين كنيد ، ولى مرا به پارسايى و مجاهدت و پاكدامنى و درستى خويش يارى دهيد . به خدا سوگند ، از دنياى شما پاره زرى نيندوخته‌ام و از همه غنايم آن مالى ذخيره نكرده‌ام و به جاى اين جامه ، كه اينك كهنه شده است ، جامه‌اى ديگر آماده نساخته‌ام. همچنین امام در ادامه در مورد ساده زیستی خود می فرماید:آرى ، در دست ما از آنچه آسمان بر آن سايه افكنده است ، «فدكى» بود كه قومى بر آن بخل ورزيدند و قومى ديگر از سر آن گذشتند و بهترين داور خداوند است . فدك و جز فدك را چه مى خواهم ؟ كه فردا ميعاد آدمى گور است . در تاريكى آن آثارش محو مى شود و آوازه اش خاموش مى گردد . حفره اى كه هر چه فراخش سازند يا گور كن بر وسعتش افزايد ، سنگ و كلوخ تن آدمى را خواهد فشرد و روزنه هايش را توده هاى خاك فرو خواهد بست .
[سه شنبه 1396-01-08] [ 07:17:00 ق.ظ ]