✍️یادداشت؛ محمدکرم ساعدپور تحلیلگر مسائل سیاسی و بین الملل

⭕️خطر واگذاری میدان به دیپلماسی

در رابطه با واگذاری میدان به دیپلماسی چند نکته قابل‌طرح است:۱- عقلای عالم سیاست که سرشان به تنشان می‌ارزد، قائل‌اند که این میدان است که زبان مذاکره‌کنندگان را باز، دست آن‌ها را پر و آن‌ها را در مقابل چشم غرّه حریف آسیب‌ناپذیر می‌کند.

این قول خدشه‌ناپذیری است که جمله عالم بر آن‌اند؛وقتی سرتیم مذاکره‌کننده ما، آقای ظریف گفتند: آمریکایی‌ها قادرند که در ظرف ده دقیقه مسائل نظامی مارا جمع کنند؛ به یاد داستانی از مرحوم اخویم افتادم که بیان کردند: «در گردنه‌ای، دزدها مارا گرفتار کردند و چشم همه را بستند؛ یکی از رفقا خطاب به دزدها گفتند: درست است چشم من را بسته‌اید، ولی من دارم از زیر نگاه می‌کنم! دزدها چشم اورا باز کردند و گفتند: لازم نیست که چشم تو بسته شود! » و زمانی که عقبه تیم مذاکره‌کننده گفتند: خزانه ما خالی است و باید آب خوردنمان را هم با برجام ببندیم، غربی‌ها گفتند:« مَثَل ایرانی‌ها مَثَل آن بدهکاری است که اموالش را در معرض فروش گذاشته است، طرف مقابل هرچه چانه بزند، او دست را پایین‌تر می‌گیرد و ما این صحبت را روی حساب عدم شناخت قدرت میدان حساب می‌کنیم نه چیز دیگر.»

آری؛عدم شناخت میدان، دیپلماسی را التماسی می‌کند، ورق زدن تاریخ به‌روشنی خطر واگذاری میدان را به دیپلماسی بیان می‌کند و در اینجا چند نمونه را یادآور می‌شوم:

ادامه »