بسیاری از ما قرآن می‌خوانیم و یا دوست داریم بخوانیم، اما وقتی هم قرآن می‌خوانیم هر چند از نور آن بهره می‌بریم اما گویی لذتی برایمان ندارد، تاکنون به علتش اندیشیده‌ایم؟

 امام اول ما شیعیان که خود همواره مشغول «ذکر خدا» و قرائت قرآن کریم بودند، به ما درباره قرائت قرآنی که خیری در آن نیست هشدار داده‌اند.

 

از حضرت پیغمبر - صلّی اللّه علیه و آله - مروی است که: «هیچ شفیعی در روز قیامت بلند مرتبه‌تر از قرآن نیست، نه پیغمبری و نه ملکی و نه غیر این‌ها»

و فرمود که: «خدای - تعالی - هزار سال پیش از آنکه عالم را خلق کند سوره طه و یس را خواند، چون ملائکه آن را شنیدند گفتند: خوشا به حال امّتی که این آیات بر آنها نازل شود؛ و خوشا به حال سینه‌هایی که این‌ها را حفظ کند؛ و خوشا به حال زبانهایی که این‌ها را بخواند»

 

تاملی در قرآن –توصیه ای از مرحوم نراقی

 در کلامی که بلاواسطه از خدا صادر شده باشد، و لفظ آن از غایت و فصاحت به حدّ اعجاز رسیده باشد تأمّل و تفکر کن. معنای قرآن مشتمل بر اصول حقایق معارف و مواعظ و احکام، و متضمّن مفاهیم دقیق تربیتی است.

کسی که از اهل ایمان باشد و مواظبت بر تلاوت آن نماید و آداب و شرایط تلاوت را رعایت کند ، آثار و فواید معنوی آن به او خواهد رسید.

ادامه »

موضوعات: کلام نور  لینک ثابت



[چهارشنبه 1395-10-22] [ 09:04:00 ب.ظ ]