آیت‌الله العظمی جوادی آملی در درس تفسیر خود در مسجد اعظم گفت:

علمه در «عَلَّمَهُ شَدِيدُ الْقُوَى» (۵ نجم) ضمیر مستتر به خدا باز می‌گردد و بازگشت به جبرئیل ندارد لذا خداوند خود معلم پیامبر(ص) است.

 

وی افزود: جلال و جمال و آیات و اوصاف الهی اشیاء هستند ولی میان پیامبر و خداوند در وحی، هیچ چیزی نیست همان طور که امام صادق به زراره فرمود که خداوند برای پیامبر(ص) تجلی کرده است در حالی که میان او و خدا احدی واسطه نبوده است.

 

این مفسر قرآن بیان کرد: آیات الهی تفویض خداست و این فیض تجلی یافته و وجود پیامبر، پیدا و  عالم می‌شود که در معراج این مسئله تجلی یافته و لذا قلب مطهر حضرت، هر چه دید حق دید.

 

این مفسر ادامه داد: در دنیا حق با باطل و باطل با حق درآمیخته است ولی مراتب عالیه هستی، حق محض است؛ ابلیس نیز کارش بدلی‌سازی است تا باطل را به جای حق بنشاند؛ اینکه فرمود من نمی‌توانم مخلصین را فریب دهم نه اینکه دلش برای آنان بسوزد بلکه برای او مقدور نیست زیرا در ملاء اعلی راهی برای ابلیس نیست و شیطان در مراحل نازله حضور دارد.

 

آیت‌الله جوادی آملی بیان کرد: منشا شک در اختلاط میان حق و باطل است و چون فرد ابزار تشخیص ندارد دچار تردید می شود وگرنه در جایی که حق محض است شکی نیست، امام علی فرمود من هرگز در حق شک نکردم زیرا او در جایی زندگی می‌کند که جز حق را نمی بیند لذا اگر در جایی فقط الف باشد و باء نباشد شکی نمی‌ماند.

 

صاحب تفسیر تسنیم گفت: بهشت برزخی که یا حفره‌ای از حفرات نیران و یا روضه‌ای از روضه بهشتی است ابدی نیست ولی بهشت ابدی ماوی و مسکن است که همان سدره منتهی است؛ لذا یک جنت معبر و یک جنت ماوی داریم که در سوره الرحمان نیز چندین جنت ذکر شده ولی جنت نهایی که در سوره فجر بیان شده است تثنیه نیست و به کسی می‌رسد که راضی به قضای الهی و تمامی اعمالش مرضی خدا و دارای نفس مطمئنه باشد البته چنین فردی با اینکه به این جا رسیده، هنوز در راه است و از آن به بعد را خدا می‌برد.