#چندسطرکتاب

فلسفه جاده‌ی مرتفع کوهستانی‌ست… جاده‌ای دورافتاده که هرچه در آن بالاتر می‌رویم، سوت‌و‌کورتر می‌شود. هر آن کس که این مسیر را پی گیرد، نباید از خود پروایی نشان دهد، بلکه باید همه‌چیز را پسِ پُشت نهد و بی‌باکانه راهش را در برف زمستانی بگشاید… . خیلی زود دنیا را زیر پای خویش می‌بیند؛ سواحل ماسه‌ای و لجن‌زارهایش از نظرش پنهان می‌شود، لَک‌های ناهموارش، هم تراز می‌شود و صداهای گوشخراش اش دیگر به گوش او نمی‌رسد. و گِـردی دنیا بر او آشکار می‌شود. خود همواره در هوای سرد و پاک کوهستان می‌ماند و آن‌گاه که همه گان آن پایین هنوز در شبِ مُرده گرفتارند، او به خورشید می‌نگرد.

?درمان شوپنهاور
✍️اروین د.یالوم