از پدرم پرسیدم: چرا همسایه ‌مان را زیر خاک کردند؟

در پاسخ گفت: مُرد و خاکش کردند.

گفتم: دیگر به خانه ‌اش نمی ‌آید؟

گفت: نه.

پرسیدم: چه کنم تا وقتی مُردم، راحت باشم؟

گفتند:…

* تحصیل و سرپرستی از مادر و برادران

سید رضا، برای ادامه تحصیل و فراگیری علوم اسلامی به تهران رفت و در مدرسه «آصفیه» این شهر به کسب علوم و معارف دینی پرداخت. وی ضمن تحصیل از مادر و برادرانش نیز سرپرستی می‌کرد و آنها را در کشاورزی و امرار معاش یاری می‌ رساند. علاوه بر این، پرداختن به امور اجتماعی نیز از دیگر دغدغه ‌های فکری آن عالم برجسته بود.

*اساتید وی در تهران

استادان برجسته آیت الله فیروزآبادی عبارتند از: حاج میرزا مسیح طالقانی، آقا سید ریحان الله کشفی بروجردی و حاج سید علی اکبر تفرشی.

ادامه »

آیت الله بهجت

علم و تقوا دو بال پرواز برای هر طلبه است که اگر به هر کدام از این دو کم‌توجهی شود زیان‌های فراوانی متوجه طلبه خواهد شد. معراج السعاده مرحوم نراقی را روزی یک صفحه بخوانید و تا حد توان به آن عمل کنید. (۱)

دیگر توصیه‌های آیت الله بهجت به طلاب علوم دینی: (۲)

۱. هر شب محاسبه نفس کنید. حاسبوا قبل أن تحاسبوا.

۲. من عمل بما علم، علّمه الله علم ما لم یعلم. هر کس به آنچه می‌داند عمل کند خداوند دانش آنچه را نمی‌داند به او خواهد آموخت.

۳. هر کس محاسبه نفس کند و نیز به علمش عمل کند، خداوند محاسبه آخر عمر را به او الهام خواهد کرد.

۴. قدم به قدم انسان باید مستغفر و تائب باشد تا خداوند او را نجات دهد.

۵. هیچ شاگردی نباید در بهشت و جهنم رفتن به استادش نگاه کند. «باید خود انسان فکر بهشت و جهنم خود باشد و به دیگران نگاه نکند. باید ببیند تکلیفش چیست و به آن عمل کند. باید موازین را شناخت و از موازین پیروی کرد، نه اشخاص.

۶. با آدم‌های امین مشورت کنید تا چنانچه زهر می‌خورید به شما بگویند.

۷. انسان نباید برای چهار تا شاهی حقوق، خود را بفروشد. خدایی که رزّاق است، حتی حیوانات را روزی می‌دهد.

۸. اگر خدا را نصرت نکردی، خداوند هم شما را یاری نخواهد کرد. اگر خدا را یاری نکردی و به کسی ظلم کردی، بعداً دیگری در حق تو ظلم می‌کند.

۹. عامل بودن با عالم بودن فرق دارد.

۱۰. درس را رها نکنید.

آیت الله جوادی آملی:

لحظه‌ای از فراگیری علوم غفلت نکنید! هیچ گاه بی‌طهارت نباشید. همیشه نمازتان اول وقت و با جماعت باشد. درس را طوری بخوانید که بعد بتوانید تدریس کنید، نه برای اینکه نمره بگیرید.

ادامه »

عقل و نقل، هر نوع بدعت‌گذارى را تقبیح مى‌كنند. اما از نظر خرد، هرگاه مقام تقنین و تشریع از آنِ خدا باشد، هر نوع تشریع جدید با قید انتساب به خدا، نوعى تصرف در قلمرو امور الهى است.

آیت الله سبحانی در نوشتاری دربارۀ «بدعت»، تعریف، شروط تحقق بدعت، دلایل حرمت و ریشه های بدعت را تبیین نموده اند.

 بدعت در لغت

بدعت در لغت عرب به معنى نوآورى است. عرب هركار بى سابقه را «بدیع» مى نامد. و از آنجا كه خدا آسمان ها و زمین را بدون الگوى سابق پدیدآورده است خود را «بَدِیعُ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ». (1) نامیده است. ولى بدعت در اصطلاح علماء، تصرف در قانون الهى است به صورت كاستن چیزى از آن و یا افزودن چیزى بر آن و به عبارت دیگر نوعى نوآورى در آیین الهى كه سابقه اى در كتاب و سنت و دیگر مدارك دینى نداشته باشد.

بدعت از شرك در تقنین ریشه مى گیرد

یكى از مراتب توحید، توحید در تقنین و تشریع است یعنى هر نوع قانون گذارى مخصوص مقام ربوبى است چنان كه مى فرماید «إِنِ الْحُكْمُ إِلاَّ لِلّهِ» (2) بنابراین هر نوع قانونى بدون دلیل به شریعت الهى نسبت داده شود نوعى شرك در این مرحله است زیرا هیچ كس حق ندارد قانونى را تصویب كند و آن را به خدا نسبت بدهد بدون اینكه در شریعت خدا وارد شده باشد.

چرا تشریع از آن خداست و چرا شارع فقط اوست و جز او قانون گذارى براى بشر نیست؟! زیرا در قانون گذار سه چیز شرط است و این سه شرط فقط در ساحت اقدس الهى جمع مى باشد.

اولاً: انسان شناس كامل است.

ثانیاً: سود و زیانى در جامعه ندارد.

ثالثاً: تحت تأثیر قدرت ها و احزاب چپ و راست قرار نمى گیرد.

ادامه »

  تو بخور، او مداوا میشود!

پاسبانی می‌گفت:

« همسر من مدتها کسالت داشت و سرانجام قریب شش ماه بود که به طور کلی بستری شده بود و قادر به حرکت نبود. بنا به توصیه دوستان خدمت مرحوم حاج شیخ حسنعلی اصفهانی رفتم و از کسالت همسرم به ایشان شکوه کردم.

خرمایی مرحمت کردند و فرمودند: بخور. عرض کردم: عیالم مریض است. فرمودند: تو خرما را بخور او بهبود می‌یابد. در دلم گذشت که شاید از بهبود همسرم مأیوس هستند ولی نخواسته اند که مرا ناامید بازگردانند.

باری به منزل مراجعت و دقّ الباب کردم، با کمال تعجب، همسر بیمارم در حالیکه جارویی در دست داشت، در خانه را بر روی من گشود. پرسیدم: چه شد که از جای خود برخاستی؟

گفت: ساعتی پیش در بستر افتاده بودم، ناگهان دیدم مثل آنکه چیز سنگینی از روی من برداشته شد. احساس کردم شفا یافته ام، برخاستم و به نظافت منزل مشغول شدم.

پاسبان می‌گفت: درست در همان ساعت که من خرمای مرحمتی حاج شیخ را خوردم، همسرم شفا یافته بود. »

آگاهی از افکار

مرحوم ابوالقاسم اولیائی، دبیر شیمی‌دبیرستانهای مشهد می‌گفت:

« هر روز جمعه به خدمت حاج شیخ که در خارج شهر سکونت داشتند، می‌رفتم، یکروز در میان راه، به عبارتی از ابوعلی سینا می‌اندیشیدم و آن عبارت را خطا و اشتباه می‌دیدم.

ادامه »

یکی از موضوعاتی که بزرگان دین همواره بر آن تاکید دارند کسب روزی حلال است.در همین راستا آیت الله مجتهدی تهرانی (ره)می گوید: حدیث دارد که مردم چهار دسته اند:

دسته اول مالشان حلال است. خمس می دهند و در راه حلال هم مصرف می کنند. اینها بهشتی هستند. سه دسته دیگر هم به جهنم می روند. آن دسته ای که بهشتی هستند، مالشان حلال ِحلال است، از حلال پیدا می کنند و در راه حلال هم مصرف می کنند.

دسته دوم مالشان را از حلال پیدا می کنند، خمس هم می دهند، اما در راه حرام خرج می کنند. زمان قدیم  من دیدم شخصی که عرقچین داشت و پالتو می پوشید، اما برای عروسی پسرش ، مطرب آورده بود، خودش هم دم در حیاط ایستاده بود و ذکر می گفت. تو نمی رفت. می گفت : «اشکال دارد!» صدای مطرب توی کوچه می آمد. من این صحنه را دیدم. آن شخص حاجی هم بود.

 دسته سوم برعکس هستند، مالشان را از حرام پیدا می کنند، تو اداره رشوه می دهند، ربا می خورند، اما در روضه  هم شرکت می کنند ، با همان پول ربا و رشوه ، عاشورا روضه می رود.

 دسته چهارم آن کسی است که نشُسته پاک است. مالش را از حرام پیدا می کند و در راه حرام هم خرج می کند. رشوه و ربا می خورد و بعد هم مشروب و قمار و نااهلی و … لذا این دعا را بخوانید، همیشه بگویید: «اَللّٰهُمَ ارْزُقنیٖ رِزقاً حَلالاً طَیِّباً» خدایا ، روزی حلال نصیب من کن. اگر انسان یک لقمه حرام بخورد تا چهل روز اثر می گذارد.

سی چهل سال پیش ، شخصی مرا یک جایی برد تا کار ارثی او را درست کنم، جوان بودم ، حالا دیگه حال این کارها رو ندارم . وقتی رفتم شام هم بهم داد. شب به منزل برگشتم ، خواب دیدم، غذا می خورم و وسط غذا فضله دیدم. تا این خواب را دیدم فهمیدم که دیشب این غذا اشکال داشته که من خوردم.

 اوایلی که آیت الله نجفی مرعشی( ره) به قم آمده بودند، یک شب ایشان را مهمان می کنند، امشب در خواب می بیند امام زمان (عج) بہ او مےفرمایند: «دستت را سر هر سفره ای دراز نکن!»

 بعد تحقیق می کند و می فهمد که دیشب، آنجایی که مهمان شده بود، مالشان شلوغ بوده …

 انسان وسواس بشود خوب است، در نجاست و طهارت وسواس نشوید، در شکمتان وسواس بشوید. در حلال و حرام وسواس بشوید؛ البته نه خیلی زیاد که شب شام نخورید بخوابید.

به خانه می روید ، اگر پدری متدین دارید، دیگر نپرسید که گوشت از کجا خریدی؟ ذبح شرعی کرده اند یا نکرده اند؟ مقدسی را بگذار کنار و غذایی که جلویت گذاشته اند را بخور. جاهایی که لاابالی هستند ، می‌گویم که وسواس شوید و نخورید.

 منبع: کتاب بدیع_الحکمة حکمت ص 26

باشگاه خبرنگاران جوان