متن سخنرانی حجت الاسلام حسینی را می خوانید:

ادامه مطلب :

درک عمیق فاطمیه مانع از ایجاد شبهه می شود

اگر کسی حقیقت درک فاطمیه را درک کند حتی توقعی ندارد که امیرالمومنین علیه السلام حرکتی کند. یک وقت دست ظاهری امام را بسته اند و آن وقت باید کمک کنند تا دست او را باز کنند اما یک موقع کاری کرده اند که امام نه راه پست و نه راه پیش دارند، شرایطی قرار داده اند که اگر امیرالمومنین علیه السلام کاری غیر از آن انجام می داد نامه و نسخه اسلام پیچیده شده بود.

نگویید دستش باز نشد بلکه بگویید فاطمه زهرا سلام الله علیها که دست علی علیه السلام را باز کرد نه فقط او، بلکه دست امام حسین علیه السلام را باز کرد که حضرت در مقابل یزید بن معاویه قیام کرد والا دست باز نمی شد حتی حماسه مهدویت مدیون حماسه فاطمه زهرا سلام الله علیهاست. چون حضرت زهرا سلام الله علیها شد زبان و شمشیر و ذوالفقار علی علیه السلام.

لزوم برنامه ریزی برای تربیت

انسان در مسیر تربیت قرار می گیرد اگر برنامه ریزی برای تربیت نکنیم برنامه برای بی تربیتی ما ریخته می شود. ما در این دنیا به مثابه این هستیم که در یک آسانسور قرار گرفته ایم اگر خودمان دکمه طبقه را نزنیم از بیرون برای ما تعیین تکلیف می کنند و ما را جای دیگری می برند. این معنای سخن امیرالمومنین علیه السلام است که فرمود: نفس خودت را به فضائل و خوبی ها مجبور کن که اگر برنامه نریزی سقوط می کنی.

تو برای پرورش بدنت به دنبال برنامه و بدنسازی می روی چرا برای پرورش روحت برنامه نمی ریزی؟ یک نکته ای که از حضرت فاطمه سلام الله علیها می توانیم بگیریم این است که دنبال برنامه تربیتی باشیم. خداوند، قرآن و اهل بیت علیهم السلام همیشه به دنبال تربیت انسان بوده اند. برگزاری همین جلسات کار تربیتی اهل بیت علیهم السلام است که رشد می کنیم، سیرو سلوک داریم لذا اگر کسی به دهه فاطمیه و محرم بگویید دهه ی “رشد” اشتباه نگفته است ما در فاطمیه بالا می رویم، امشب یک طبقه، کلاس و پله است اگر امشب به جلسات نیایی عقب می مانی.

درک قیامت؛ اولین قدم در مسیر تربیت

آیا درد تربیت و آسیب دیدن روحمان را داریم؟ اولین نکته در تربیت درک قیامت و بهشت و جهنم است. قبل از اینکه بخواهد کاری انجام دهد می داند نتیجه اش چیست مثل غذا درست کردن است. کسی که کار تربیتی انجام می دهد چه روی خودش یا فرزندان و خناوده اش مثل یک آشپز است و دقیق می داند چه مقدار آب باید داخل غذا بریزد، می داند شعله ی گاز را کجا کم یا زیاد کند. دین ما دستور می دهد در دوران 7 سال ابتدای زندگی کودک نباید حرارت ببیند، کودک در این دوران مثل یک شاه است در زندگی یعنی یک اخمی که به بچه بکنی تبعات بدی دارد.

چطور یک دانه برنج در نباتات، اگر کمی شرایطش عوض شود به هم می ریزد. در هفت سال دوم تربیت زندگی انسان مثل این است که زیر شعله را باید زیاد کنی تا برنج قُل بزند، هفت سال دوم تربیت زندگی انسان دوره ای که باید سربازی برود و در خانه پدر و مادر عبد باشد. هفت سال سوم دورانی است که باید زیر شعله را کم کنی تا برنج دم بکشد. خداوند تاریخ را در قرآن بیان کرده برای کار تربیتی انسان ها.