جامعه وقتی می تواند بگوید«وجعلناوایاکم من الطالبین بثاره»که امروزعلیه آل سعودسخن بگوید،قیام کندوبه نفع یمن ویمنی مظلوم شهیدداده قیام کند که قائم بالعقل باشد،قائم بالایمان باشد،قائم بالتقواباشد علما هم اولوابقیهٔ باشندتودهٔ مردم هم قائم بالعقل باشند این می شود«وجعلناوایاکم من الطالبین بثاره»وگرنه فقط ثواب اشک ریختن راانسان ببرد دیگر مشمول جمله ی بعدی نیست«وجعلناوایاکم من الطالبین بثاره»اگرسالار شهیدان کسی که درراه اوامروزهم اهل مبارزه وجهاد کبیری که مطرح شدودرسوره فرقان آمده،وسوره فرقان سورهٔ مکی است وجهاد سوَرمکی جهاد فرهنگی وفکری است اگر اهل این شد آنگاه این دعا او مستجاب است.«وجعلناوایاکم من الطالبین بثاره»

درقتلگاه حسین بن علی (س)حرف بین المللی وجهانی دین رامطرح کردوفرمود بالأخره دین یک پیام جهانی دارد«إن لم یکن لکم دین وکنتم لا تخافون المعاد،فکونوا أحراراً فی دنیاکم» این برنامه معصومانه حسین بن علی(ع)است فرمود ما یک وظیفه مشترک انسانی با همهٔ مردم جهان داریم الآن آل سعود ولو مسلمان هم نباشد باید پیام گودال قتلگاه حسین بن علی رابشنود«إن لم یکن لکم دین وکنتم لا تخافون المعاد،فکونوا أحراراً فی دنیاکم»این طور کشتار زن و بچه و مردم بیگناه با کدام معیار هماهنگ در می آید یک وقت است یک کسی تخدیر شده است عقلش راتحت فرمان هوس قرار می دهداین یک شکل شخصی دارد که دربیان نورانی امیرهست«کم من عقل اسیر تحت هوی امیر»این جنگ فردی است یک وقت است که فرمود این دین رابه اسارت بردند سقیفه وسقفی ها آمدندو قرآن راو فرهنگ دینی رابه اسارت گرفتند خب مکتب به اسارت رفته خودش اسیر است او چگونه درس آزادی می دهد؟چگونه درس حریّت می دهد.

مااگر بخواهیم از آزادی سخن بگوییم از حریّت بحث به میان بیاوریم از مکتبی باید مدد بگیریم اگرخود مکتب به اسارت بردند این وجدان عمومی را استکبار و صهیو نیست به اسارت بردلذا این همه صحنه ها رادر یمن می بیندو هیچ کس اعتراض نمی کند. لذا اصرار ذات اقدس الهی به رسول گرامی(ص)این است مبادا اینها شستشوی مغزی بدهندو مکتب ابه اسارت ببرند مبادا اینها فرهنگ رااسیرکنند الآن فرهنگ مردم به اسارت رفته است وگرنه این ظلم آشکار رامی بینندو کسی اعتراض نمی کند این پیام سالار شهیدان درگودال همین است.

                                                                                                                                                       (درمحضر آیت الله جوادی آملی،عاشورا۱۴۳۸هجری قمری)