از «ابن جوزى» نقل شده است:در هنگام ازدواج فاطمه سلام الله علیها بعد از دادن جامه عروسى خود به فقیر،جبرئیل به محضر رسول خدا صلی الله علیه و آله آمده، عرض کرد: یا رسول الله صلی الله علیه و آله پروردگارت سلام مى‏ رساند و مرا نیز فرمان داده که به فاطمه سلام الله علیها سلام برسانم و براى فاطمه سلام الله علیها جامه‏اى از دیباى سبز و از جامه‏هاى بهشتى فرستاده است. فاطمه سلام الله علیها بعد از پوشیدن لباس نزد پدر آمد، حضرت با عباى خود، و جبرئیل با بالهاى خود آن جامه را پوشاندند تا نور آن باعث آزار دیدگان نشود.

 

روزى بعضى از یهودیان خدمت پیامبر صلی الله علیه و آله رسیده، عرض کردند:ما حق همسایگى داریم، درخواست مى ‏کنیم دخترت فاطمه سلام الله علیها را به عروسى ما بفرستى تا مجلس جشن ما به قدوم آن حضرت زینت گیرد.

 

پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: فاطمه، زن على بن ابیطالب علیه السلام است و در اطاعت او مى ‏باشد. اما آنها اصرار کردند که تو شفاعت کن که على علیه السلام به او اجازه دهد. بعد از اجازه، یهودیان خود را به هر آنچه از لباسهاى خوب و فاخر و جواهرات داشتند، آراستند و گمان مى‏کردند که فاطمه سلام الله علیها با لباس فقیرى مى‏آید و او را استهزا مى ‏کنند؛ اما جبرئیل نازل شد و لباسی بهشتى با جواهرات بى‏ نظیرى که چشم روزگار مانند آن را ندیده بود با خود آورد و فاطمه سلام الله علیها آن را پوشید و به مجلس عروسى رفت و زنان چون این منظره را دیدند، به سجده افتاده، مسلمان شدند و به سبب آن بسیارى دیگر از یهودیان نیز مسلمان شدند.

 

مـنابع:

1-احقاق الحق، ج‏10، ص‏401. 

2-بحارالانوار، ج‏43، ص‏30.

سلمان فارسی می گوید: روزی حضرت فاطمه را دیدم که چادری وصله دار و ساده ای بر سر داشت، تعجب کردم و گفتم: عجبا! دختران پادشاهان ایران و روم بر کرسیهای طلایی می نشینند و پارچه های زر بافت به تن می کنند؛ امّا این دختر رسول خداست که نه چادرهای گران قیمت بر سر دارد و نه لباسهای زیبا!!.

فاطمه علیها السلام پاسخ داد:

یا سَلمانُ! انَّ اللّهَ ذَخَّرَ لَنا الثِّیابَ وَ الْکراسِی لِیوْمٍ آخِرِ.

«ای سلمان! خدای متعال لباسهای زینتی و تختهای طلایی را برای ما در روز قیامت ذخیره کرده است.»

آنگاه حضرت زهرا علیها السلام خدمت پدر بزرگوار خود رسید و عرض کرد:

یا رَسُولَ اللّهِ! انَّ سَلْمانَ تَعَجَّبَ مِنْ لِباسِی فَوَالَّذِی بَعَثَک بَالْحَقِّ! ما لِی وَ لِعَلِی مُنْذُ خَمْسِ سِنِینَ الَّا مَسْک کبْشٍ یعْلِفُ عَلَیها بِالنَّهارِ بَعِیرُنا وَ اذا کانَ اللَّیلُ افْتَرَشْناهُ.[1]

«ای رسول خدا! سلمان از سادگی لباس من تعجّب نموده است، به آن خدایی که تو را مبعوث نمود سوگند! مدّت پنج سال است فرش خانه ما پوست گوسفندی است که روزها بر روی آن شترمان علف می خورد و شب ها بر روی آن می خوابیم، و بالش ما چرمی است که از لیف خرما پر شده است.»[2]

پی نوشت

[1] بحارالانوار، ج 8، ص 303 و تفسير برهان، ج 2، ص 346.

[2] ظهيرى، على‏اصغر، كشكول اهل بيت «عليهم السلام»، 1جلد، پيام حجت - قم - ايران، چاپ: 1، 1386 ه.ش.