امام علی (ع)در این حکمت ها به تشریح موضوعات اخلاقی ، اجتماعی و تربیتی می پردازد.

حکمت 36:
کسی که آرزوهایش طولانی باشد،کردارش نیز ناپسند است.

حکمت 37:
امام در پاسخ به رفتار مردم شهر انبار که پیشاپیش آن حضرت می دویدند، فرمود:به خدا سوگند که امیران شما از این کار سودی نمی برند و شما در دنیا با این کار خود را به زحمت انداخته اید.در آخرت نیز دچار رنج و زحمت می گردید و چه زیانبار است رنجی که عذاب در پی آن باشد و چه سودمند است آسایشی که با آن امان از آتش جهنم باشد.

حکمت 38:
پسرم چهار چیز از من یاد بگیر و چهار چیز به خاطر بسپار تا با عمل به آن زیان نبینی؛
1.همانا ارزشمندترین بی نیازی عقل است
2.بزرگترین فقر بی خردی است
3.ترسناکترین تنهایی خودپسندی است
4.گرامی ترین ارزش خانوادگی اخلاق نیکو است.
هشدارها نیز به شرح زیر است:
1.پسرم از دوستی با احمق بپرهیز چرا که می خواهد به تو نفعی برساند اما دچار زیانت می کند.
2.از دوستی با بخیل بپرهیز زیرا آنچه که سخت به آن نیاز داری از تو دریغ می دارد.
3.از دوستی با بدکار بپرهیز، که با اندک بهایی تو را می فروشد.
3.از دوستی با دروغگو بپرهیز که او مانند سراب است دور را به تو نزدیک و نزدیک را دور می کند.

حکمت 39:
عمل مستحب انسان را به خدا نزدیک نمی کند، اگر به واجب زیان برسد.

حکمت40:
زبان عاقل در پشت قلب اوست و قلب احمق در پشت زبانش قرار دارد.

منبع: باشگاه خبرنگاران