قرآن چهار زن را اسم آورده كه اين چهار زن الگويند؛ دو الگوی نيكان عالم، دو الگوی بدان عالم.

 

«ضرب الله مثلاً للّذين كفروا امرأة نوح و امرأة لوط»؛

زن نوح و زن لوط.

 

«كانتا تحت عبدين من عبادنا صالحين فخانتاهما»؛

اين دو نمونه ی زنانه برای مردمان كافر در طول تاريخ هستند.

 

وقتی خدای متعال در قرآن می خواهد كفار - نمونه ی وجود كفرآميز و كفران كننده ی نعمت خدا - را معرفی كند، به جای فرعون و نمرود و افراد ديگر، دو زن را مثال می زند؛

زن نوح و زن لوط،

كه درهای رحمت الهی به روی اينها باز و همه ی امكانات برای عروج و رفعت اينها آماده بود و دو پيغمبر، آن هم پيغمبری مثل نوح و لوط، شوهران اينها بودند كه در خانه ی آنها زندگی می كردند و حجت بر آنها تمام بود؛ اما اين دو زن قدر اين نعمت ها را ندانستند و «فخانتاهما»؛ به شوهرهايشان خيانت كردند. اين خيانت، لزوماً خيانت جنسی نيست؛ خيانتِ اعتقادی است؛ خيانتِ مسلكی است؛ راه را كج كردند. شوهرها با اين كه پيغمبر بودند و مقام عالی داشتند، به درد اين زنها نخوردند؛ «فلم يغنيا عنهما من الله شيئا».