يکي از مطالبي که ممکن است براي جوانانی که در ابتداي سلوک معنوي هستند و با بعضي از مسائل تاريخي روبرو مي شوند و ممکن است سوالاتي درباره آن داشته  باشند و به سزا هم هست، و همچنين يکي از آن نقاط  سخت و معما گونه تاريخ صبر و سکوتي است که حضرت علي عليه السلام در برابر حوادث و جريان هاي تلخ بعد از پيامبر صل الله عليه و آله تحمل کردند. صبر و سکوت امير المونين و خويشتن داري حضرت در مقابل حوادث ناگوار اگر از ضربات ايشان در جنگ  بدر، خيبر، احد و خندق بيشتر نباشد کمتر نيست. ما نمي دانيم که حضرت علي عليه السلام با سکوت خود چه خدمتي به کودک نو پا و مکتب نو ظهور اسلام کرد مگر زماني که تحليل درستي از وضع جامعه آنروز نسبت به تشکلات، جريان ها و اعضا  نسبت به  اصل دين و منعيّات و مجهولات جبهه نفاق و نقشه شومي که براي اسلام بعد از پيامبر کشيده بودند و تنها مانعي که باعث کاميابي آنها شد که همان سکوت اميرالمومنين علیه السلام بود داشته باشيم.

 

جواني يک منبع فيّاض پرانرژي و پر پتانسيل است که اين ايام اقتضاعاتي هم دارد. جوانان اين را درک مي کنند که سخت است وقتي احساسات و عواطفشان به قليان آمده و جايي بر اثر حادثه اي خشم وجود انسان را فرا مي گيرد، بتواند هيجان خود را کنترل و مديريت کند و تصميم عاقلانه بگيرد. این شوريدگي و هيجان است که باعث حرکت در جواني است .