یکی از سوالات مطرح شده در حوزه روابط خویشاوندی در میان اعراب، نبود اسم و مکان دفن برای افرادی است که اصطلاحا آنها را در ادبیات فارسی، امامزاده می دانند. در پاسخ به این سوال بایستی در ابتدا تعریفی از امامزاده ارائه داد.

کاربردشناسی واژه «امامزاده»

امامزاده در بین شیعیان به فرزندان یا فرزندزادگان ائمه اطهار(علیهم السلام) و گاهی به مدفن و مزار آنان گفته می‌شود. کاربرد این واژه در این اصطلاح، از قرن ششم هجری قمری و حتی قبل از آن وجود داشته ولی از قرن نهم به بعد رایج شده‌ است. ساخت مقبره بر مزار این امامزادگان نیز از قرن اول ثبت شده و در روایات برای سازنده آن اجرهای معنوی در نظر گرفته شده است. بعضی از این امامزادگان شهرت جهانی و بعضی نیز شهرت منطقه‌ای دارند. بقاع امامزادگان در ایران و کشوهای دیگر اسلامی دیده می‌شوند. بقاع و امامزادگان مدفون در آنها در فرهنگ مردم تاثیر داشته‌اند به گونه‌ای که گاه نام شهر یا روستا برگرفته از نام امامزادگان است.