متن سخنرانی حجت الاسلام شریف را می خوانید:

ادامه مطلب :

رفاقت یک لوازمی دارد، برای اینکه با کسی رفیق باشیم باید چه کار کنیم؟ حال ما می خواهیم با امام زمان علیه السلام رفیق باشیم در ابتدا باید یکدیگر را بشناسیم و ببینیم اساسا می شود با امام رفیق شد یا نمی شود؟ چون بعضی ها چهره ای از امام به ما نشان داده اند که می گویند نمی شود و آنها دست نیافتنی هستند و نمی توان آنها را شناخت. سوالی مطرح می شود این است که اگر نمی توان ائمه علیهم السلام را شناخت و با آنها ارتباط گرفت پس خدا چرا آنها را فرستاده است؟ مگر نباید بشر از الگوی خودش تبعیت کند پس باید تا یک حدی الگویش را بشناسد.

آیا می شود امام زمان علیه السلام را دید یا خیر؟ فرض کنیم دیدیم حال چه اتفاقی برای ما می افتد؟ فرض کنیم او را دیدیم و با او ارتباط گرفتیم چطور باید با ایشان برخورد کنیم؟ آیا برای اتصال به ایشان باید کاری هم انجام دهیم یا نیاز نیست و خودبه خود ایشان می آیند؟ اینها سوالاتی است که باید به آن فکر کرد و جوابش را در این جلسات پیدا کنیم و با یکدیگر تمرین کنیم. یک مقدار وقت روی پاسخ این سوالات بگذارید.

تنظیم اعمال با امام زمان(عج)

در نگاه آرمانی مومن و منتظر ظهور حضرت ولی عصر علیه السلام تمام 24 ساعتش باید طبق امام تنظیم شود، یعنی وقتی انسان رشد کند و به کمال برسد تمام ساعتهایش با امام زمان علیه السلام تنظیم می شود؛ یعنی با خود می گوید چطور به سرکار بروم تا امام زمان علیه السلام شاد شود، با همسر، پدر و مادر چطور رفتار کنم که امام زمان علیه السلام دوست دارد و دلش شاد می شود، این نگاه آرمانی است و حداقل ها را ما همه داریم باید به رشدی دست یابیم تا به ایده آل و مطلوب برسیم.

اولین قدم رفاقت با امام زمان(عج)

حال سوال اینجاست ما می خواهیم با امام زمان علیه السلام رفاقت کنیم، در این رفاقت موانعی وجود دارد بهتر است اول موانع را برطرف کنیم یا دم از امام زمان علیه السلام بزنیم؟

فضای عمومی جلسه اینطور است که رفقا اهل انجام واجبات و ترک محرمات هستند اما در هر صورت به تعبیر امام سجاد علیه السلام شیطان قوی است، نه اینکه امام گنه کار باشد اما امام به ما آموزش می دهد و به خدا می فرماید: خدایا اگر من گناه می کنم قصد سرکشی ندارم و قصد ندارم در مقابل تو قد علم کنم اما شیطان قوی است و بالاخره زورش به انسان می رسد و ممکن است انسان در دام شیطان بیفتد.

در ارتباط با امام زمان علیه السلام به نظرم آمد در ابتدا بهتر است موانع را برطرف کنیم، در تشرفاتی که به محضر حضرت داشته اند و در روایات، ببنیم امام زمان علیه السلام چه چیزهایی را مانع می دانند برای زیارت ایشان یا فرج و اول آنها را برطرف کنیم. اگر موانع برطرف نشود انسان گیر می کند. یا اینکه موانع سرجایش است اما ما این قدر قدرتمان را بالا می بریم که از آن موانع پرش می کنیم. دونده ای که قدرت، سرعت و دقتش را معطوف به کار کرده است راحت از تمام موانع می گذرد اما کسی که یک لحظه ای مشکل در کارش پیش آید پایش به مانع گیر می کند. ما یا باید مانع را کلا برداریم یا باید این قدر خودمان را تقویت کنیم که اگر مانع دیدیم از روی آن پرش کنیم. برطرف کردن موانع تنهاترین و راحت ترین راه این است و اگر این اتفاق بیفتد دیدن امام زمان علیه السلام کار آسانی است.

آیا می شود با امام زمان(عج) ارتباط گرفت؟

آیا می شود امام زمان علیه السلام را دید و با او ارتباط گرفت؟ دو نظریه در بین علمای شیعه مطرح است: نظریه اول می گوید امکان دیدن امام زمان علیه السلام وجود ندارد دلیل آن هم نامه ی حضرت به علی بن محمد سمری است، که ایشان نائب خاص ایشان در غیبت صغری بوده اند.

امام زمان علیه السلام دو غیبت داشتند: غیبت صغری و غیبت کبری؛ غیبت صغری 69 سال طول کشید و بعد از آن غیبت کبری آغاز شد یعنی خدا مردم را در دوران غیبت صغری محک زد تا ببینید مردم آمادگی برای اربتاط با ولی عصر علیه السلام را دارند یا خیر؟ و مردم این آمادگی را نداشتند. چون از امام زمان علیه السلام پرسیدند: برای چه شما در کوه و صحرا و جایی که مردم نیستند زندگی می کنند؟ البته فقط محل زندگی ایشان است و ایشان به میان مردم می آیند. امام زمان علیه السلام فرمود: «برای اینکه پدرم امام حسن عسکری علیه السلام به من سفارش کرد برای اینکه مردم تو را نکشند در بیابان زندگی کن»؛ چون واقعا هنوز هم مردم آمادگی پذیرش امام زمان علیه السلام را با تمام شرایطش ندارند چون ممکن است امام زمان علیه السلام بیایند و حرفی بزنند که منافع من در خطر بیفتد، علت اینکه مردم در مقابل ائمه علیهم السلام ایستادند به خاطر به خطر افتادن منافعشان بود.

آنهایی که منتظر امیرالمومنین علیه السلام بودند به فرموده حضرت در خطبه شقشقیه به قدری برای خلافت به سمت ایشان هجوم آوردند که نزدیک بود امام حسن و حسین علیهماالسلام زیر دست و پاها بمانند و این در حالی است که در آن زمان کودک نبودند که زیر دست و پا بمانند. ببینید مردم چه هجومی برای پذیرفتن خلافت امیرالمومنین علیه السلام آورده بودند! اما نتیجه اش چه شد؟ سه جنگ با حضرت انجام دادند همانهایی که درخواست دادند. طلحه و زبیر چرا وارد جنگ با امیرالمومنین علیه السلام شدند؟ آمدند نزد حضرت و گفتند: سنت خلفای قبلی بر این بود که به ما بیشتر پول می دادند چون ما فامیل پیامبر صلی الله علیه و آله هستیم. امیرالمومنین علیه السلام پرسید: از من فامیل تر هستید؟ چرا به شما بیشتر پول می دادند؟ آنها گفتند: ما سابقه ی بیشتری در اسلام داریم. حضرت فرمود: سابقه ی شما از من بیشتر است؟ من با غلامی که جاروکش است در بیت المال فرقی ندارم، با اینکه سابقه ام در اسلام از همه بیشتر است چطور باید به شما پول بیشتر بدهم؟

طلحه و زبیر به مکه و بصره رفتند به همراه عایشه و حاکم امیرالمومنین علیه السلام را در بستر کتک زدند و موی سر و صورت او را کندند و رسما اعلام جنگ با حضرت کردند با وجودی که منتظر پذیرفتن خلافت امیرالمومنین علیه السلام هم بودند.

به خطر افتادن منافع؛ عامل مقابله با امام

اگر ما موانع را در ارتباط با حضرت ولی عصر علیه السلام برطرف نکنیم چیزی حل نخواهد شد و هیچ تضمینی وجود ندارد که در مقابل حضرت نایستیم! در روایات داریم وقتی حضرت ظهور می فرمایند عده ای که منافعشان به خطر می افتند در مقابل آقا می ایستند. در کتاب “الغیبه” شیخ طوسی این روایت هست که مسجد کوفه محل حکومت حضرت و مسجد سهله محل زندگی ایشان و خانواده اش است. حضرت وقتی ظهور کنند نماز جمعه می خوانند و صفهای این نماز جمعه تا رود فرات می رسد، حضرت وقتی وارد شهر کوفه می شوند عده ای از بزرگان و عالمان شهر کوفه در مقابل ایشان می ایستند و می گویند: برای چه آمده ای و این همه دردسر ایجاد کرده اید؟ حضرت پاسخ می دهند: من آمده ام تا حکومت اسلامی را پایه گذاری کنم. اما بزرگان کوفه پاسخ می دهند: شما برو به عبادتت برس این کارها برای ماست؛ یعنی مقابل آقا می ایستند.

ممکن است تا خیمه ی امام زمان(عج) برویم!

آیا اگر ما این موانع را برطرف نکنیم تضمینی وجود دارد که ما جزو آن افراد نباشیم، اگر موانع برطرف نشود کار خیلی بد پیش می رود. یکی از آقایان نقل می کند که ما در مکه بودیم به مرحوم حاج آقا فخر تهرانی گفتم: آیا می شود کسی به محضر امام زمان علیه السلام برسد؟ ایشان فرمود: بله می شود. در همان لحظه دیدیم در مقابل خیمه ای هستیم و گفتند: این خیمه حضرت حجة بن الحسن است صبر کن داخل بروم و از آقا اجازه بگیرم. در همان لحظه دو خانم از خیمه بیرون آمدند که کاملا محجبه بودند اما هیبتشان طوری بود که چشم من به دنبال آنها رفت، به محض اینکه سرم برگشت به سمت آنها، خیمه هم رفت، حاج آقا فخر تهرانی فرمود: کجا رفتی؟ رفتی که او هم رفت. اگر ما مانع را برطرف نکنیم هر لحظه ممکن است تا درب خیمه برسیم اما راهمان ندهند.

توقیع امام زمان(عج) به شیخ مفید

امشب کاغذ و قلم بردارید و بنویسید چه چیزهایی در وجود ما هست که ممکن است باعث شود حضرت را نبینیم یا باعث شود تا درب خیمه برویم اما نتوانیم داخل خیمه شویم. نامه هایی که حضرت در دوران غیبت برای افراد نوشته اند نامش “توقیع” است یعنی اگر بخواهیم بدانیم علت اصلی تاخیر در فرج و ندیدن امام زمان علیه السلام را چیست، حضرت در توقیع ها بیان کرده است. یکی از این توقیعها، توقیع به شیخ مفید است، حضرت می فرمایند:

«می دانید چرا تاخیر در فرج من اتفاق افتاده؟ چرا شیعیان نمی توانند ما را ببینند؟ به جهت اینکه آنها بر سر حرفشان نیستند، قول و قراری که داشتین این بود که آنها همه با هم خوب باشند، مهربان و یکدل باشند»؛ ظاهرش همین بحث های اخلاقی عادی ماست یعنی همدیگر را دوست داشته باشیم به هم محبت و خدمت کنیم و برای هم فداکاری کنیم اما باطن آن مطلب بالاتری است یعنی همه با هم آقا را بخواهیم. دغدغه ی همه ی ما باید امام زمان علیه السلام باشد.

چه کار کنیم تا فرج محقق شود؟ حضرت هم راه فردی و هم راه اجتماعی اش را بیان می فرماید: «شما یکدل باشید، کدورت ها را برطرف کنید آن وقت من هم خودم را به تک تک شما نشان می دهم و هم به جامعه ی شما می آیم». آیا ما با هم یکدل هستیم؟ این یکی از موانع است آیا اساساً دل ما برای امام زمان علیه السلام می تپد؟ واقعا حضرت در بیابان زندگی می کند آیا واقعا نگران هستیم در این سرما چه خبر است؟ آدمی که رفیقش را دوست دارد به فکر دوستش هست و نگران اوست، اگر دل ما بتپد اینگونه می شویم و برای اماممان نگران می شویم. مگر امام زمان علیه السلام پدر ما نیست؟ نباید نگران پدرمان باشیم که او کجاست؟ مگر نمی خواهیم با امام زمان علیه السلام رفاقت کنیم؟ ساعتی رفاقت با امام زمان علیه السلام یعنی همین که نگران حضرت باشیم.