تفاوت رسالت امام با پیامبر
شخصی به نام محمود نقل می کند: روزی از کنار قبرستان اُحد می گذشتم دیدم خانمی چادر به سر انداخته و همراه بچه هایش در قبرستان شهدای اُحد بر سر قبر حمزه سیدالشهدا گریه می کند. از ایشان پرسیدم: آیا پدر شما رسول الله صلی الله علیه و آله به طور شفاف تاکید بر ولایت علی بن ابی طالب علیه السلام کردند یا نه؟ ایشان پاسخی داد که جوابم را گرفتم، فرمود: آیا روز غدیر را فراموش کردی؟ علامه امینی اسنادی که در کتاب الغدیر جمع کرده در اثبات خلافت علی بن ابی طالب علیه السلام است و همه ی اسناد از منابع اهل سنت است.
محمود از حضرت زهرا سلام الله علیها سوال کرد: پس چرا همسر شما اقدامی انجام نمی دهد تا حقش را بگیرد. حضرت زهرا سلام الله علیها فرمود: مثل اینکه تو فراموش کرده ای رسالت امام با پیامبر فرق دارد. پیامبر مامور ابلاغ رسالت است و باید به مردم دین را ارائه دهد؛ حال یا مردم می پذیرند یا نمی پذیرند این برای خدا اهمیتی ندارد، گام اول در دعوت دین این است. تعداد افرادی که دور پیغمبر را می گیرند موضوعیتی ندارد.
کسی که باید مردم را در مقامات به ترفیع برساند، یعنی توزین رسالت و توضیح مساله امامت را بدهد وصی و امام است اما رفتن به سمت وصی و امام اجباری نیست اینجاست که قرآن می فرماید: لا اکراه فی الدین1؛ به همین دلیل است که حضرت زهرا سلام الله علیها فرمود: مثل امام مثل مثل کعبه است و مردم باید به سمت او بیایند. کعبه زبان ندارد و بیان آیات و تفسیر ندارد اما امام معصوم که حقیقت و باطن کعبه است بیان دارد و می تواند قرآن تفسیر کند و کسانی را ترفیع درجه می دهد که طالبش باشند البته برای کسانی که طالبش باشند، اگر طالبش نباشند ابایی ندارد که 25 سال در خانه بماند. مثل امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف که بیش از هزار و صد سال است که خانه نشین است و می خواهد ببیند واقعا مردم او را می خواهند پای او می ایستند بستگی دارد که مردم به این باور برسند یا نه، پس غیبت و ظهور امام علیه السلام دست ماست.
