وصف این افراد آسان است. می توانید آنها را در مرکز دایره ای تصور کنید که دیگران ، همان ” دیگرانی ” که برایشان خیلی مهم اند، گرداگردش جمع شده اند و فردی که در مرکز دایره قرار دارد خود را با تک تک افراد پیرامون خود مقایسه می کند، آن هم مقایسه ای غیر منصفانه. یعنی نقاط ضعف خود را بزرگ نمایی می کند و در مقابل نقاط قوت دیگران قرار می دهد. بعبارت دیگر، کمبودها، نقایص، کاستی ها، شکست ها و تجارب تلخ خود را به یاد می آورد و بزرگ نمایی می کند و بر این اعتقاد است که این مسائل و مشکلات خاص اوست و دیگران هرگز با این مشکلات رو به رو نمی شوند و اگر هم مشکلات دیگران را بشنوند به این شدت فرض نمی کنند.

انسانها از روشهای مختلفی یاد می‌گیرند یکی از روشهای یادگیری، یادگیری مشاهده ای است یعنی از طریق مشاهده یکدیگر رفتارها و تفکرات متفاوتی را یاد می‌گیرند، متاسفانه مشاهده صرف و بکار نبردن تفکر و قرار ندادن مرز مشخص می‌تواند صدماتی در پی داشته باشد. بعنوان مثال انواع مقایسه‌ها، که در ابعاد مختلف فردی- اجتماعی، رفتاری، عاطفی و هیجانی اتفاق می‌افتد مشکلات متعددی برای فرد بوجود می‌آورد. بنابراین نه تنها لازم است درباره مشاهدات فکر کنید، بلکه ضروریست مرزی برای خود داشته باشید. مرزها در شکلهای مختلفی معنا پیدا میکند؛ مرز مشاهده کردن، مرز صمیمت، مرز رفتار، مرز کلام، مرز تماس فیزیکی. مرز داشتن و تفکر کردن به شما کمک می‌کند تا تعادل و اعتدال را در رفتار خود حفظ کنید و از مشکلات متعدد آن در امان باشید.

گرداب مقایسه 

مقایسه کردن مشکلات متعددی برای فرد دارد. زیرا افراد معمولا بدترین چیزهای خود را با بهترین چیزهای دیگران مقایسه می‌کنند در نتیجه حس حقارت و ناتوانی نسبت به دیگران در فرد ایجاد می‌شود، از سوی دیگر مقایسه خود با دیگران پایان و مرزی ندارد بدلیل اینکه امکانات، تواناییها و شایستگی های افراد بسیار متنوع و گسترده است. بنابراین رضایت و لذت بردن از زندگی را از بین می‌برد در حالیکه زندگی جاده زیباییست که افراد با منحصر و بی همتا بودن خود، با تلاش و تفکر مناسب با نگرش و باورهای سالم می توانند زندگی خود را رقم زنند.

 

 «البته فکر نکنم برای تو خیلی مهم بوده باشه تو این  یک هفته که وضعیت من و خانواده ام اینطوری بود انتظار داشتم یه کم حس همدردی داشته باشی، ولی چپ رفتی راست اومدی گفتی هیچی نیست، مادرم زنگ می زد گریه می کرد می گفتی چرا گریه می کنید هیچی نیست، بابام زنگ زد گفتی بی خود نگرانید هیچی نیست، به هر حال خواستم بدونی از دستت ناراحتم.» راضیه هاج و واج نگاهم می کرد، انگار زبانش بند آمده بود تنها یک جمله گفت و رفت «من فقط می خواستم دلداریتون بدم تا یه کم حالتون بهتر بشه». تا نزدیک شام خبری از راضیه نبود خودش را در آشپزخانه سرگرم کرده بود. سر سفره شام در حال کشیدن غذا بود که دستش توجه ام را جلب کرد.« راضیه النگوهات کو؟» سرش را پایین انداخت و گفت: « درشون آوردم» شیطنتم گل کرد بود « چی شد که در آوردی، تو که یادگاری های مادرت و از خودت دور نمی کردی نکنه با کلاس شدی اون النگوها کهنه بودن» تلخی کلامم  معلوم بود تاثیرش را گذاشته با چشمانی غمگین نگاهم کرد و گفت:« بعد از ظهر مامانت زن زد و گفت جواب آزمایش اومده النگوهام نذر امام زاده کرده بودم که خواهرت چیزیش نباشه همون موقع رفتم و نذرم و ادا کردم. می دونی مجتبی از این زود قضاوت کردن هات دیگه خسته شده ام» بلند شد و رفت و من هم همینطور با دهان باز نگاهش می کردم.

رفتاری آزار دهنده

قضاوت کردن و پیش داوری در مورد رفتار دیگران یکی از آزار دهنده ترین رفتارهایی است که می تواند در وجود افراد نهادینه شود، به خصوص در جمع خانواده این پیش داوری می تواند آزاردهنده تر باشد زیرا کانون گرم خانواده محیطی است که افراد بیشترین حس اعتماد و اطمینان خاطر را باید تجربه کنند حال اگر با فردی مواجه شوند که بخواهد تمام اعمال و رفتار آنها را پیش داوری نمایند احساس خطر خواهند کرد زیرا ممکن است مسیر زندگی آنها به طور کلی تغییر کند.