ارتباط فاطمیه و امر ولایت و امامت

فاطمیه احیاء فرهنگ است، بسترسازی در رابطه با استحکام عقیده شیعه در رابطه با امر ولایت و امامت است. احیای فرهنگ فاطمی باعث می شود ارتباطی با اهل بیت علیهم السلام برقرار کنیم که اگر درست باشد بستری برای خودمان فراهم کرده ایم. اصراری که علما درباره وحدت دارند وحدت در مقابل دشمن مشترک است. بعد از رحلت پیامبر صلی الله علیه و آله دو مکتب ایجاد شد؛ مکتب خلفا و مکتب اهل بیت علیهم السلام. آیا می شود دو مکت حق روبه روی هم قرار بگیرند؟ قطعا نمی شود حال ببینیم. کدام مکتب مکتب سعادت و کدام مکتب مکتب ضلالت است. برای فهم این مطلب باید تاسی به حضرت صدیقه سلام الله علیها کنیم و ببینیم حضرت کدام مکتب را مکتب هدایت می دانند.

جمع آوری بیش از 500 سند از اهل تسنن

برای بیان مطلب از کتب شیعه استفاده نمی کنیم و مطالبی از متب اهل سنت بیان می کنیم. مرحوم میرحامد حسین¹ شخصیتی بودند که تمام هستی اش را پیش فروش امیرالمومنین علیه السلام کرد، در راه اهل بیت علیهم السلام داده است؛ این عالم وارسته در سن حدود 70 سالگی دنبال مطلبی می گردند و می بینند کتابی که نیاز دارند در هندوستان و در منزل یک شخص ناصبی است. او به هندوستان می رود با لباس مبدل و به درب خانه ی آن شخص می رود و خودش را به عنوان یک خادم جا می زند و موفق می شود مدتی خادم او شود و مدتی در خانه اش کار کرد. به کتابخانه ی او رفت و کتاب مورد نظر را پیدا کرد، چون در آن زمان امکان عکس گرفتن یا زیراکس گرفتن نبود ناچار بخ نوشتن مطالب از روی کتاب بود. میرحامد حسین حدود یک ماه در خانه ی شخص ناصبی کارگری کرد و بعدها نامه ای به او نوشت و جریان را برایش شرح داد. ناصبی پس از خواندن نامه گریه کرد و گفت: یاعلی شنیده بودم مریدان باصفایی داری اما اینطوری ندیده بودم؛ نوشته اند آن ناصبی در همان حال از دنیا می رود.

قدرت تمییز القائات شیطان از الهام

اللَّهُمَّ وَ أَنْطِقْنِی بِالْهُدَی، وَ أَلْهِمْنِی التَّقْوَی¹؛ ترجمه تحت اللفظی این عبارت این می شود که: خدایا سخن گفتن مرا با هدایت همراه بفرما؛ اما سید می فرماید: “هدی” در اینجا به معنای بیان و حجت است یعنی خدایا اگر حرف می زنم حرفم را با بیان قوی و حجت همراه کن به طوری که شنونده قبول کند.

وَ أَلْهِمْنِی التَّقْوَی؛ خدایا به من تقوا الهام کن. لفظ “الهام” در قرآن و روایات زیاد داریم و گاهی اوقات به تعبیر وحی آمده در قرآن. این وحی به معنای اعم است، وحی اخص مخصوص انبیاست اما در قرآن فرموده به مادر موسی وحی کردیم، به زنبور حی کردیم؛ یعنی به او الهام کردیم و فهماندیم. گاهی وحی به معنای اشاره می آید. بسیاری اوقات از الهام تعبیر به وحی به معنای اعم می شود.

الهام مراتب دارد و البته با القائات شیطان نباید اشتباه شود چون شیطان هم القا می کند منتهی خدا به آدمهای متقی و خداترس وعده داده تا فرق القائات شیطان و پروردگار را بفهمند. سید می فرماید: الهام این است که خدا به عقل فرد چیزی الهام کند که او را وادار به فعل یا ترک کند که بعضی ها به آن خاطر رحمانی می گویند اما همه ی آنها یک حرف است.

معنای این قسمت این است: خدایا تقوا را به من الهام کن؛ یعنی مرتب مراقبم باش و جایی که می خواهم گناه کنم تقوا مانعم شود. تقوا در لغت یعنی همان خودنگه داشتن است و در عرف عبارت است از اینکه انسان به وسیله طاعت پروردگار احتراز کند از عقوبت خدا. در معنای اتقوالله گفته اند: از خدا بترسیم اما صحیحش این است که بگوییم: از خدا پروا داشته باشیم. بعضی از عارفان گفته اند کلید خیر دنیا و آخرت در تقوا جمع شده است.

انسان درآمیخته با قوای گوناگون است

انسان که اشرف وسید مخلوقات و کائنات آفریده شده است این استعداد را دارد که به اعلی قلل کمال برسد و هم این استعداد را دارد که طی درکات کند و به اسف سافلین برسد و از نظر انحطاط در جایی قرار بگیرد که هیچ حیوانی قابل مقایسه با انسان نباشد و بر او شرف داشته باشد. قرآن می فرماید: إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنْ نُطْفَةٍ أَمْشَاجٍ نَبْتَلِيهِ فَجَعَلْنَاهُ سَمِيعًا بَصِيرًا¹؛

“أَمْشَاجٍ” یعنی معجون و درآمیخته از استعدادها و قوای مختلف یعنی انسان در آمیخته با قوا و استعدادهای مختلف است؛ تنها موجودی که جامع الاطراف است، جمیع جهات در او محقق بالقوه است انسان است. در حیات وحش موجودات از نظر سیر تکاملی در رتبه نوعیه ی خودشان باید به کمالی برسند که تمام صفات نوعیه را داشته باشند. یک توله ی سگ کمالش سگ شدن است وقتی به جایی رسید که همه ی صفات نوعیه در او واجب بود یک سگ کامل خواهد شد تمام جمادات و نباتات اینگونه هستند و در نهایت به کمال نوعیه خودشان می رسند. سیر تکوینی موجودات حیات وحش نظام تعریف شده ای دارد که از آن نمی توانند تخلف کنند.

خدا یک سنسورهایی به نام غریزه در وجود حیوانات قرار داده است و نظام معیشت حیوان در آن غریزه تعریف شده است و تفاوتی با هم ندارند که سگ اسرائیلی باشد یا ایرانی مثلا سگها به صاحبشان خیانت نمی کنند، بیگانه را به حریم راه نمی دهد، به کم قانع است، فراموشکار نیست و این خصوصیات در تمام سگها وجود دارد. اما آیا می توانیم سگ را به خاطر صفات خوبش تحسین کنیم؟ خیر چون وجود این صفات به سگ مربوط نیست ریاضت نکشیده تا امانتدار شود بلکه خدا او را اینطور آفریده و هنری هم نیست و قابل تحسین نیست. حیوانات یک نظام تعریف شده ای دارند و از آن نمی توانند تخلف کنند.