خلقت بنده بر مبنای شکر گذاشته شده و بعضی بزرگان مثل علما ما اینگونه نقل میکنند. وقتی شما فطرت پاک دارید همانطور که قرآن اشاره میکنند مبنای خلقت و ورود و خروج  به این عالم بر شکر نهاده شده است. در بندگی شکر بالاترین مقام است جالب توجه اینکه در زیارت عاشورا به آخرین مقامی که اشاره می‌شود حمدشاکرین است ، حالا هرکس در هر موقعیت و زمانی شاکر نباشد بعد از آن موقعیت همیشه خسارت می‌بیند. ولی حمداکثر ما بر مبنای مصیبتها و مشکلات است ،یا برای رفع مصیبت و یا مصیبتی که به ما نرسیده است. مثلاً الحمدلله برای خراب نشدن خانه در زلزله، الحمدلله برای آتش نگرفتن مغازه ، ولی جای دیگه که این مصائب وارد شده است،کس دیگرکه دچارشده است اکثراً این گونه حمد می‌کنیم ولی کسانی که  متنبه هستند و در مسیر الهی قدم بر می‌دارندحمد شکر میگویند، یعنی حمدی که علاوه بر حال بر گذشته و آینده نیز تاثیر دارد ، چون ما هم گذشته و هم آینده مشکل داریم همانطور که در سوره فتح بیان می‌شود “لِیَغْفِرَ لَکَ اللَّهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِکَ وَمَا تَأَخَّرَ وَیُتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَیْکَ وَیَهْدِیَکَ صِرَاطًا مُسْتَقِیمًا” تا خداوند از گناه گذشته و آینده تو درگذرد و نعمت‏ خود را بر تو تمام گرداند و تو را به راهى راست هدایت کند. بعضی‌ها در هر آن توجه شان بر این است که شاکر باشد مثلاً در زمان خواندن دعای توسل، یا دعای کمیل چون می‌گوید “وَ أَنْ تُوزِعَنِی شُکْرَکَ وَ أَنْ تُلْهِمَنِی ذِکْرَکَ” خداوندا  سپاس خود را نصیب من کن، و یادت را به من الهام نما… این نگاه خیلی مهم است.